Ήταν ο πιο δημοφιλής παραθεριστικός προορισμός Αθηναίων και Πειραιωτών, που έφταναν στην περιοχή με τα λεωφορεία της εταιρείας Πάουερ.
Ο κόσμος συγκεντρωνόταν στο κλασσικό στέκι, το εστιατόριο Νεράιδα, που υπήρχε στην περιοχή από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Αργότερα, εμφανίστηκαν και άλλοι χώροι εστίασεις για πιο “γλεντζέδες” τύπους, όπως η ταβέρνα των αδελφών Σαρρή, του Θεοδόσιου και του Ιορδάνη.
Η κεντρική πλατεία μετατρεπόταν σε νυφοπάζαρο, όπου νέοι και νέες ζούσαν, διακριτικά πάντα, τον έρωτά τους.

Το κλίμα της περιοχής ήταν ιδανικό για το καλοκαίρι και οι παραθεριστές απολάμβαναν το πράσινο και τη δροσιά.
Τη δεκαετία του 1930, οι τιμές των ενοικιαζόμενων σπιτιών κυμαίνονταν από 10 μέχρι και 40 χιλιάδες δραχμές.
Ο γλύπτης Αντώνης Σώχος νοίκιαζε το σπίτι του σε ένα Άγγλο για 60 χιλιάδες.
Είναι το Χαλάνδρι, που μέχρι το 1920, ήταν ένα χωριό 900 κατοίκων, που εκτεινόταν από τη σιδηροδρομική γραμμή μέχρι την πλατεία.
Είκοσι χρόνια μετά, αριθμούσε σχεδόν 9 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους.
Τα καλοκαίρια ξεπερνούσε τους 12 χιλιάδες.
Μερικές δεκαετίες αργότερα όμως, έγινε ένα δυναμικό και πυκνοκατοικημένο προάστιο.

Πληροφορίες αντλήθηκαν από άρθρο του Ελευθέριου Σκιαδά στην εφημερίδα “Δημοκρατία”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σε ποια πασίγνωστη γειτονιά της Λευκωσίας συζητούσαν οι δύο άντρες, όταν τους φωτογράφιζε ο διάσημος φωτογράφος John Thomson το 1878. Το αγρόκτημα που έγινε πάρκινγκ…

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here