Σε ηλικία 85 ετών έφυγε από τη ζωή ο Σταύρος Ψινάκης, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής παροικίας στις Φιλιππίνες και θείος του δημάρχου Μαραθώνα, Ηλία Ψινάκη.
Ο Σταύρος Ψινάκης έχει τιμηθεί στις Φιλιππίνες γιατί συμμετείχε στην αντίσταση κατά του δικτάτορα Μάρκος και η σορός του έχει τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στον Καθεδρικό Ναό της Μανίλας.
Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος επιχειρηματίας στις Φιλιππίνες όπου βρέθηκε πριν από περίπου 60 χρόνια.
Είχε γεννηθεί στις 21 Σεπτεμβρίου του 1931 στην Κοζάνη. Ο πατέρας του, Ηλίας, ήταν στρατιωτικός και ήταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας, καθώς είχε δύο μεγαλύτερα αδέλφια, τη Γιάννα και τον Νότη, πατέρα του Ηλία Ψινάκη.
Ο Σταύρος Ψινάκης είχε γράψει αυτοβιογραφία με ελληνικό τίτλο: «Ο Έλληνας των Φιλιππίνων».
Εκεί ανέφερε ότι στην Κατοχή η οικογένεια ζούσε στη Νέα Σμύρνη όπως επίσης ότι φοίτησε στην Κοργιαλένειο Σχολή στις Σπέτσες.
Κέρδισε μία υποτροφία για σπουδές στο εξωτερικό και αργότερα πήγε στην Αμερική όπου ζούσε η αδελφή του, η Γιάννα. Το 1953 τέλειωσε τις σπουδές του και εργάστηκε σε μια εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.
Δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε την πρώτη σύζυγό του, Τόνι και το 1957 απέκτησε τον πρώτο του γιο. Την ίδια χρόνια προσελήφθη ως μηχανολόγος σε μια εταιρία συμβούλων στη Πενσυλβάνια, η οποία είχε εμπορικές σχέσεις με την εταιρεία Μεράλκο, που είχε αναλάβει την ηλεκτροδότηση της Μανίλας. Ο Σταύρος Ψινάκης βρέθηκε σύντομα στις Φιλιππίνες και εργάστηκε στην κατασκευή ενός μεγάλου σταθμού παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.
Ανέλαβε διευθυντής παραγωγής στη Μεράλκο και όπως σημείωσε στην αυτοβιογραφία του, εξίσωσε αμέσως τους μισθούς των μεταναστών με εκείνους των Φιλιππινέζων. Με αυτή την κίνηση κέρδισε κοινωνική αναγνώριση.
Το 1968 πήρε διαζύγιο και την ίδια χρονιά γνώρισε τη μοναχοκόρη του μεγιστάνα των Φιλιππινών, Ντον Γιουχένιο Λόπεζ, Πρέσι, με την οποία παντρεύτηκε στο Λας Βέγκας, παρά τις αρχικές ενστάσεις του πατέρα της.
Το 1971 απέκτησε τον δεύτερό του γιο, τον Μάικλ και αργότερα μια κόρη, την Τζένη, από τον ίδιο γάμο.
Η δικτατορία του Μάρκος και η σύλληψη του Ψινάκη
Ο Ντον Γιουχένιο, πεθερός του Σταύρου Ψινάκη, είχε αντιδράσει στις πρακτικές και την οικονομική πολιτική του Μάρκος και βρέθηκε σε δυσμένεια όταν ο δικτάτορας κήρυξε στρατιωτικό νόμο τον Σεπτέμβριο του 1972. Η αντιπαράθεση του καθεστώτος με την οικογένεια ήταν οξύτατη και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους φυλακίστηκε ο γιος του Γιουχένιο, Χένι και έμεινε στη φυλακή έως το 1977 οπότε και απέδρασε.
Σε αυτό το διάστημα ο Ψινάκης ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα κατά του Μάρκος χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες του. Ως αποτέλεσμα, το 1981 ένας αμερικανός πράκτορας πήγε στο σπίτι του και του απήγγειλε κατηγορίες για την αντιδικτατορική του δράση. Τον Ιούλιο του 1987, σε ένα ταξίδι του στην Καλιφόρνια, συνελήφθη και φυλακίστηκε με την κατηγορία της «διαπολιτειακής μεταφοράς εκρηκτικών χωρίς άδεια».
Η κράτησή του δεν διήρκεσε πολύ χρόνο, αφού μεσολάβησαν ισχυροί παράγοντες των Φιλιππίνων. Το 1988 ο Σταύρος Ψινάκης έλαβε εύφημο μνεία από τη Δημοκρατία των Φιλιππίνων για την προσφορά του στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Ο Δήμαρχος Μαραθώνα, Ηλίας Ψινάκης έχει δηλώσει ότι στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 κυκλοφορούσε με σωματοφύλακες γιατί κινδύνευε η ζωή του εξαιτίας της συγγένειας με τον θείο του.
