Συνειρμικά το πρώτο πράγμα που έρχεται κατά νου στο άκουσμα της λέξης «Αψιού», είναι το φτέρνισμα. Ωστόσο η ονομασία του χωριού καμία σχέση δεν έχει με αυτήν την αντανακλαστική σωματική λειτουργία. Το γραφικό χωριό της ορεινής Λεμεσού, φέρεται να επιδέχεται διάφορες εκδοχές για την ονομασία του.
Σύμφωνα με τον λαογράφο Νέαρχο Κληρίδη, το όνομα του οφείλεται στους πρώτους Ναξιώτες μεταλλουργούς που έφτασαν στο νησί. Έτσι η παράφραση του «Ναξιώτες» μετετράπη σε «Αξιώτες» και «Αψιώτες» που οδήγησε στο «Αψιού». Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται και από ένα βασικό επιχείρημα. Στο χωριό λειτούργησαν αρκετά λατομεία και μεταλλεία, στηρίζοντας την άποψη της «καθόδου» των μεταλλωρύχων!
Το χωριό των πετρωμάτων με την ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα του εδάφους του, στέγαζε από το 1934-1954 εγκαταστάσεις για εξόρυξη σιδηροπυρίτη.
Το μεταλλείο χαλκοπυρίτη είναι παλαιότερο.
Επιπλέον, υπήρχε λατομείο που έβγαζε χώμα για την κατασκευή κεραμιδιών και τούβλων. Από ένα άλλο έβγαινε χώμα για την παραγωγή πιθαριών και για μικρές πλάκες. Ακόμα υπήρχε κατάλληλο χώμα για την κατασκευή πιάτων και άλλων αγγείων. Από το 1940 μέχρι το 1965 σχεδόν όλο το χωριό δούλευε στο «Χώμα».
Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι αρκετοί κάτοικοι της Απαισιάς Λεμεσού μετακόμισαν στην περιοχή και προήλθε η ονομασία, πάλι από παράφραση. «Απαισιά», «Απαισιού», «Αψιού».
Τέλος, λέγεται πως το τοπωνύμιο «Αψιού» αποτελεί σύντμηση του ονόματος της μονής «Αψινθίου» (Παναγία Αψινθιώτισσα) στον Πενταδάκτυλο.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ:
