Στις 12 Ιουνίου του 1981, ο κόσμος γνώρισε για πρώτη φορά τον Ιντιάνα Τζόουνς, στην ταινία «Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού».
Ήταν η πρώτη ταινία με πρωταγωνιστή τον Χάρισον Φορντ ως τον θρυλικό αρχαιολόγο και έσπασε τα ταμεία.
Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς, με τεράστιες εισπράξεις και εννιά υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Μέχρι σήμερα, παραμένει μία από τις πιο αγαπημένες.
Στην ταινία, ο Ιντιάνα Τζόουνς έχει να αντιμετωπίσει του Ναζί, οι οποίοι αναζητούν την «Κιβωτό της Διαθήκης», επειδή πιστεύουν ότι οι μυστικιστικές της δυνάμεις θα κάνουν τους στρατιώτες της Γερμανίας ανίκητους.
Ο «Ίντι» τους ακολουθεί στην Αίγυπτο, όπου μπλέκει σε απίστευτες περιπέτειες, στην προσπάθειά του να τους σταματήσει.
Το τέλος είναι αίσιο, όπως πάντα. Ο Ιντιάνα Τζόουνς σώζει τον κόσμο και επιστρέφει στην «ήρεμη» ζωή ενός καθηγητή αρχαιολογίας.
Η δυσεντερία του «Ίντι»
Μία από τις σκηνές της ταινίες προκάλεσε τα τρανταχτά γέλια των ηθοποιών όταν προβλήθηκε.
Ο Ίντι έχει μόλις ξεφύγει, μετά από ένα τεράστιο κυνηγητό μέσα στην πόλη και εξαντλημένος, προσπαθεί να βρει ένα μέρος να κρυφτεί.
Τον προλαβαίνει όμως ένας μαυροντυμένος Άραβας, που ετοιμάζεται να τον πολεμήσει.
Ο Ιντιάνα Τζόουνς σταματά και στρέφεται προς το μέρος του, ενώ ο Άραβας σηκώνει το τεράστιο σπαθί του και αρχίζει να κάνει γρήγορες, εντυπωσιακές φιγούρες για να τον φοβίσει.
Μόνο που ο αρχαιολόγος δεν δείχνει να φοβάται. Απλώς βγάζει το όπλο του και τον πυροβολεί.
Η σκηνή που έκανε τόσο κόσμο να ξεκαρδιστεί δεν ήταν γραμμένη στο σενάριο.
Κανονικά, θα ξιφομαχούσε με τον αντίπαλό του σε μια περίπλοκη σκηνή, που θα χρειαζόταν πολλές μέρες για να γυριστεί.
Ήταν η τελευταία σκηνή που θα γύριζαν μετά από τρεις μήνες στο Μαρόκο και ο Χάρισον Φορντ ανυπομονούσε να φύγει.
Όχι μόνο επειδή είχε κουραστεί από τα πολύωρα γυρίσματα κάτω από τον ήλιο, αλλά επειδή είχε αρρωστήσει με δυσεντερία και ανά δέκα λεπτά, έπρεπε να τρέχει στην τουαλέτα.
Με τα συχνά «διαλείμματα» και την αδυναμία του Φορντ, η σκηνή ήταν αδύνατον να γυριστεί, γι’ αυτό και ο σκηνοθέτης, Στίβεν Σπίλμπεργκ, συμφώνησε να την αλλάξουν.
Ήταν ιδέα του Φορντ να χρησιμοποιηθεί όπλο αντί σπαθί και έτσι, η περιπέτεια είχε αίσιο τέλος, όπως και στην ταινία.
Ο μόνος που έμεινε παραπονεμένος ήταν ο κασκαντέρ που υποδύθηκε τον Άραβα, γιατί εξασκούνταν εβδομάδες για τη σκηνή και τελικά σκοτώθηκε, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
