Πηγή: Ένα τραγούδι, μια ιστορία, ΤΑ ΝΕΑ

Μια μέρα του Μαΐου του 1968 ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ οδηγούσε προς το Σάρεϊ. Ο συνεργάτης και φίλος του, Τζον Λένον, είχε χωρίσει τη σύζυγό του, αφήνοντας της μόνη με τον 8χρονο γιο τους, για χάρη μιας γυναίκας που όσο περνούσαν τα χρόνια θα φανέρωνε τη δύναμή της.

Ο Πολ ήθελε να τους επισκεφτεί για να συμπαρασταθεί στη Σίνθια και να δώσει κουράγιο στον μικρό Τζούλιαν, να τον ανακουφίσει όσο μπορούσε από το διαζύγιο των γονιών του, σκαρώνοντας μέσα στο αυτοκίνητο μια βασική μελωδία και λίγους στίχους.
«Η αρχική ιδέα είχε τον τίτλο Hey Jules και την είχα σχεδόν έτοιμη μέχρι να φτάσω εκεί», διηγήθηκε αργότερα. «Στη συνέχεια το άλλαξα σε Jude γιατί σκέφτηκαν ότι θα ακουγόταν λίγο καλύτερα».
Από την πρώτη ακρόαση του κομματιού ο Λένον ήταν σίγουρος ότι γράφτηκε για τον ίδιο.
Οι Beatles θα κλείνονταν για δύο καλοκαιρινές νύχτες στην Abbey Road μόνο και μόνο για να προβάρουν το κομμάτι.

Η τελική ηχογράφηση θα γινόταν την τελευταία μέρα του Ιουλίου στα στούντιο και δεν θα χρειάζονταν περισσότερες από τέσσερις λήψεις. Η προσήλωση όλων κατά τη διάρκειά τους ήταν τόσο μεγάλη ώστε κανείς δεν αντιλήφθηκε ότι η μπομπίνα άρχισε να γράφει, ενώ ο Ρίνγκο είχε πεταχτεί στην τουαλέτα, επιστρέφοντας πίσω από τα ντραμς τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε, λίγο πριν από το πρώτο λεπτό.
Μία ημέρα πριν από την κυκλοφορία του Hey Jude, ο τίτλος του φιγουράριζε στη βιτρίνα της δισκογραφικής Apple, κάνοντας τα τηλέφωνά της να χτυπήσουν από μερικά παράπονα για αντισημιτισμό (Jude στα γερμανικά σημαίνει Εβραίος).
Ο Πολ ζήτησε ευγενικά συγνώμη, ξεκαθάρισε το μπέρδεμα και αποφάσισε με την υπόλοιπη μπάντα να διαθέσουν το κομμάτι – για άσχετο με την παρεξήγηση λόγο- αποκλειστικά σε single, με τη δεύτερη πλευρά να παίζει το Revolution.
Αν και δεν συμπεριλήφθηκε στο White Album κατόρθωσε να πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και να καρφωθεί για αρκετές εβδομάδες στην πρώτη θέση ευρωπαϊκών και αμερικάνικων τσαρτ.
Το 1996 ο Τζούλιαν έδωσε 25.000 λίρες για να αποκτήσει τις σημειώσεις από τις ηχογραφήσεις. Το 2002, στον κατάλογο μιας άλλης δημοπρασίας για ένα αυθεντικό, υποτίθεται, χειρόγραφο με τους στίχους σημείωνε: «Είναι πολύ παράξενο να σκεφτείς ότι κάποιος έχει γράψει ένα τραγούδι για σένα. Τo Hey Jude με αγγίζει ακόμα».

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Flickr

Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Το «Κίτρινο Υποβρύχιο» σατίριζε τον συντηρητισμό της εποχής που φοβόταν το κίνημα των χίπις. Η ταινία κινουμένων σχεδίων βασίστηκε στα τραγούδια των «Beatles», αλλά οι ίδιοι δεν έδωσαν τις φωνές τους στους χαρακτήρες! 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here