Η ηθοποιός Τζόντι Φόστερ είχε ξεκινήσει από πολύ μικρή ηλικία να ασχολείται με την υποκριτική έχοντας εμφανιστεί σε ιδιαίτερα τολμηρούς ρόλους.
Την αρχή την είχε κάνει με τη συμμετοχή της στην ταινία «Ο Ταξιτζής». Η νεαρή Φόστερ υποδυόταν μια ανήλικη πόρνη, για χάρη της οποίας, ο ήρωας της ταινίας ήθελε να κάνει μια πολιτική δολοφονία.
Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί λίγα χρόνια αργότερα, ότι η πραγματικότητα θα ξεπερνούσε την μυθοπλασία.
Το 1981, η 18χρονη ηθοποιός ήρθε στην επικαιρότητα, όταν ο επίδοξος δολοφόνος του προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν παραδέχτηκε δημοσίως ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της.
Η απόπειρα δολοφονίας του Ρήγκαν
Ο 25χρονος Τζον Χίνκλεϊ, είχε επιχειρήσει να σκοτώσει το Ρήγκαν και επιθυμούσε να αφιερώσει τη δολοφονία στη Φόστερ.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα της έγραφε ερωτικά γράμματα και προσπαθούσε να προσελκύσει την όμορφη ηθοποιό.
Όταν όλες του οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό, αποφάσισε να κάνει την απόπειρα κατά του προέδρου, ώστε να τραβήξει την προσοχή της. Αν και τον πυροβόλησε, δεν κατάφερε να τον σκοτώσει και συνελήφθη.
Η προσφορά προστασίας στη Φόστερ
Λίγους μήνες αργότερα, ένας δεύτερος υποψήφιος δολοφόνος του Ρήγκαν συνελήφθη από την αστυνομία. Ο 22χρονος Έντβαρντ Ρίτσαρντσον, ο οποίος δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τα σχέδια του, ήταν επίσης θαυμαστής της Τζόντι Φόστερ.
Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, οι αρχές θεώρησαν απαραίτητο να της προσφέρουν προστασία.
«Υπάρχουν, εκτός από το Χίνκλεϊ, πλήθος νεαροί που έχουν ανάλογες φαντασιώσεις σχετικά με τη Φόστερ. Γι’ αυτό και εμείς θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι κανείς απ’ αυτούς δεν θα την πλησιάσει, για να της κάνει κακό», δήλωσε ο διοικητής της αστυνομίας, Εντ Μορόνε.
Η επίδραση της Φόστερ σε ψυχικά διαταραγμένους άνδρες
Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Ρήγκαν δημοσιογράφοι, ψυχολόγοι και εγκληματολόγοι άρχισαν να διατυπώνουν υποθέσεις σχετικά με τη γοητεία που ασκούσε η Φόστερ σε ψυχικά διαταραγμένους άνδρες.
«Μέσω του χαρακτήρα της ανήλικης περιθωριακής, τον οποίον ενσαρκώνει στους ρόλους της, η Τζόντι γοητεύει άνδρες που νιώθουν κι αυτοί περιθωριακοί. Ενσαρκώνει δηλαδή το ακριβώς αντίθετο πρότυπο από εκείνο της υγιούς και καλοσιδερωμένης νεαρής αμερικανίδας. Είναι μοιραία και σέξι σε μια πολύ νεαρή ακόμα ηλικία», σχολίαζε ο ψυχολόγος Μπέρναρντ Γκρην.
Κι όντως έτσι ήταν. Στις ταινίες που έπαιζε η Φόστερ πάντα υποδύονταν την πόρνη, το κορίτσι του δρόμου, τη δολοφόνο και την έμπειρη ερωτικά γυναίκα, παρά το νεαρό της ηλικίας της.
Την περίφημη ταινία «Ο Ταξιτζής», ο Χίνκλεϊ την είχε δει 50 φορές, ενώ υπήρξε και η αφορμή για να της στέλνει τις ερωτικές επιστολές. Εξάλλου, όπως υποστήριζε και ο Μάρτιν Σκορτσέζε «η Τζόντι διαθέτει μια έντονη αισθησιακή ακτινοβολία».
Οι προτάσεις γάμου
Η Τζόντι Φόστερ δεν έπαιρνε ποτέ στα σοβαρά τα γράμματα που της έστελνε ο Χίνκλεϊ, αφού διάφοροι θαυμαστές έκαναν ακριβώς το ίδιο και της γνωστοποιούσαν πως τους ερέθιζε ερωτικά.
«Πολλοί μου κάνουν απελπισμένες προτάσεις γάμου και ξεχνάνε ότι είμαι μόλις 18 ετών», είχε πει η ηθοποιός σε συνέντευξή της.
Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίον συνδέθηκε το όνομά της με την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ρήγκαν, την αναστάτωσε και την προβλημάτισε.
Η εξάντληση των εισιτηρίων για την παράσταση που πρωταγωνιστούσε η Φόστερ
Ήθελε να παραιτηθεί από το ρόλο της πόρνης που έπαιζε στη θεατρική παράσταση του πανεπιστημίου Γέιλ, με τίτλο «Βγαίνοντας Έξω».
Δεν μπορούσε όμως να κάνει πίσω. Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί, ενώ πολλά είχαν διαρρεύσει στη μαύρη αγορά. Εισιτήρια των 5 δολαρίων είχαν πουληθεί για 50 δολάρια.
Η Φόστερ εκτός του ότι δεν είχε άλλη επιλογή, δεν ήθελε να απογοητεύσει το κοινό, που ανυπομονούσε να παρακολουθήσει την παράσταση.
Άνδρες του FBI και της τοπικής αστυνομίας τη συνόδευσαν μέχρι το θέατρο το βράδυ της πρεμιέρας.
«Είμαι αποφασισμένη να μην αφήσω τύπους σαν το Χίνκλεϊ να μου καταστρέψουν τη ζωή», εκμυστηρεύθηκε σε συνάδελφό της.
Σήμερα η Τζόντι Φόστερ είναι 54 ετών. Θεωρείται μια από τις πιο πετυχημένες και ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της.
Έχει κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Η Σιωπή Των Αμνών» και «Οι Κατηγορούμενοι».
Αντλήθηκε υλικό από το περιοδικό «Ταχυδρόμος»
