Ένα πρωινό στις αρχές του 1944 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο στούντιο και σπίτι του Φιλοποίμενα Φίνου και της συζύγου του Τζέλλας και συνέλαβαν τον ίδιο και τον πατέρα του, Γιάννη.
Επίσημη δικαιολογία για τη σύλληψη δεν υπήρχε, αλλά όλοι ήταν σίγουροι ότι οι άντρες της οικογένειας ήταν στη «μαύρη λίστα» των κατακτητών.
Ο Γιάννης συμμετείχε ενεργά στην Αντίσταση, κάτι που ήταν αρκετό για τους Γερμανούς.
Ο γιος του τους είχε εκνευρίσει νωρίτερα, όταν είχαν κάνει έφοδο στο στούντιο που διατηρούσε στο Καλαμάκι, αλλά έφυγαν άπρακτοι.
Οι Γερμανοί γνώριζαν ότι ο Φιλοποίμην είχε διατελέσει κινηματογραφιστής στο ελληνοαλβανικό μέτωπο και ήθελαν να εντοπίσουν τα φιλμ που είχε στην κατοχή του και να τα καταστρέψουν.
Όταν εισέβαλαν στο στούντιο, ο προνοητικός νεαρός είχε φροντίσει να τα κρύψει κι έτσι οι Γερμανοί δεν βρήκαν τίποτα.
Από τον θυμό τους έσπασαν τα γραφεία και τα μηχανήματα, προκαλώντας μια σημαντική οικονομική ζημιά στην οικογένεια Φίνου.
Έκτοτε ο Φιλοποίμην ήταν πάντα ύποπτος για συνεργασία με τους Αντιστασιακούς.
Με την πρώτη ευκαιρία, συνελήφθη.
Όταν οι κατακτητές μπήκαν στο σπίτι, παρούσα ήταν και η σύζυγος του Φίνου, η οποία μη γνωρίζοντας ότι θα συλλαμβάνανε τον άντρα της, προσπάθησε να σώσει το ραδιόφωνο.
Την περίοδο εκείνη η Γκεστάπο είχε σφραγίσει τα ραδιόφωνα ώστε να μεταδίδουν μόνο το πρόγραμμα του κατεχόμενου ραδιοφωνικού σταθμού.
Το ραδιόφωνο του Φίνου είχε γλιτώσει και η Τζέλλα για να αποφύγει το σφράγισμα και την τιμωρία των Γερμανών, με κίνηση που φρόντισε να φανεί πολύ φυσική, πέταξε πάνω το παλτό της και το κάλυψε, χωρίς να την αντιληφθούν.
Η γυναίκα θα μπορούσε να πανηγυρίσει για το κατόρθωμά της, αν δεν συνέβαιναν τα χειρότερα.
Η σύλληψη δηλαδή του συζύγου και του πεθερού της.
Οι δύο άντρες οδηγήθηκαν αρχικά στο Φρουραρχείο της οδού Μέρλιν και κρατήθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ.
Μέσα στην ατυχία του, ο Φίνος στάθηκε τυχερός γιατί ένας από τους αυστριακούς φρουρούς ήταν αντίθετος στην Κατοχή και στις συλλήψεις και έκανε τα στραβά μάτια.
Επέτρεπε στη Τζέλλα να στέλνει στον αγαπημένο της, σπιτικό φαγητό, φυσικά με το αζημίωτο και έτσι κάποια στιγμή η γυναίκα του έδωσε μεγαλύτερο χαρτζιλίκι και εκείνος μετέφερε στον άντρα της ένα γράμμα.
Ο ίδιος αυστριακός της μετέφερε τα ευχάριστα νέα της απελευθέρωσής του.
Ο πατέρας του επέμενε πως ο γιος του δεν είχε καμία συμμετοχή στην Αντίσταση και οι Γερμανοί μη έχοντας άλλο στοιχείο εκτός από τα χαμένα φιλμ, αποφάσισαν να τον αφήσουν ελεύθερο.
Η Τζέλλα Φίνου περιέγραψε την απελευθέρωση του αγαπημένου της: «Από τα ξημερώματα στήθηκα στην πόρτα και περίμενα.
Δεν θυμάμαι πόσες ώρες πέρασαν, άλλωστε το κάθε λεπτό μου φαινόταν αιώνας. Κάποια στιγμή ακούστηκε ο θόρυβος της μηχανής ενός αυτοκινήτου.
Με κομμένη την ανάσα βλέπω ένα μεγάλο στρατιωτικό τζιπ να σταματάει μπροστά μου και τον Φιλοποίμενα να κατεβαίνει, συνοδευόμενος από δύο Γερμανούς αξιωματικούς.
Μόλις διαβήκαμε το κατώφλι της Στουρνάρα δεν λογαριάσαμε και οι δύο τίποτα.
Έπεσα στην αγκαλιά του και εκείνος με έσφιγγε τόσο δυνατά σαν να μην πίστευε ότι ήταν αλήθεια».
Η χαρά του ζευγαριού ήταν μεγάλη αλλά δεν κράτησε για πολύ.
Δύο μήνες αργότερα, στις 24 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν κοντά στο Πικέρμι 50 κρατούμενους.
Ανάμεσά τους και ο Γιάννης Φίνος. Η οικογένεια βυθίστηκε στη θλίψη και το βαρύ πένθος.
Κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Γιάννης Φίνος είχε καταφέρει να επιβιώσει σχεδόν όλη την κατοχή και τελικά τον εκτέλεσαν λίγο πριν από την Απελευθέρωση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μάνος Κατράκης. Αυτοδίδακτος ηθοποιός που ξεκίνησε κατά λάθος και ήταν τόσο ντροπαλός που δίσταζε ακόμη και να ζητήσει το μισθό του…
