Η ταινία, ο «Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ» εντυπωσίασε εξαιτίας των αυτοσχεδιασμών του Ρόμπιν Γουίλιαμς.
Πρωταγωνιστής ήταν ο Ματ Ντέιμον, που υποδυόταν τον Γουίλ Χάντινγκ, έναν νεαρό με φοβερά ψηλό IQ, που χαραμιζόταν καθαρίζοντας τους διαδρόμους του MIT, ενώ έλυνε δύσκολες ασκήσεις ανώτερων μαθηματικών.
Όταν το προσωπικό του πανεπιστημίου τον είδε να λύνει μια δύσκολη άσκηση σε ένα διάλειμμα απ’ τη δουλειά του, αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την ευφυΐα του.
Ο Χάντινγκ όμως δεν συμμορφωνόταν και γι’ αυτό τον έστειλαν να δει τον ψυχολόγο Σον Μαγκουάιρ, που υποδύθηκε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς.
Η σχέση που ανέπτυξε ο Χάντινγκ με τον Μαγκουάιρ τον βοήθησε να αντιμετωπίσει τις ανασφάλειές του και να ξεκινήσει μία καινούρια ζωή.
Σε μία από τις πιο συγκινητικές σκηνές της ταινίας, ο Γουίλιαμς μιλάει στον Ματ Ντέιμον για τη νεκρή του σύζυγο.
Του λέει πως αυτό που του λείπει περισσότερο απ’ τη γυναίκα του ήταν ότι έκλανε στον ύπνο της.
Ο Γουίλιαμς αυτοσχεδίασε την ατάκα εκείνη τη στιγμή και η αντίδραση του Ντέιμον ήταν καθόλα φυσική.
Γελούσε όλο και πιο δυνατά, καθώς ο Γουίλιαμς «φούσκωνε» την ιστορία με φανταστικές λεπτομέρειες, όπως ότι ένα βράδυ έκλασε τόσο δυνατά που ξύπνησε κι η ίδια.
Κάποια στιγμή κουνιέται η εικόνα, γιατί ο κάμεραμαν δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του και έτρεμαν τα χέρια του.
Η σκηνή ήταν τελείως αυθόρμητη αλλά ο σκηνοθέτης Γκας Βαν Σαντ την κράτησε, γιατί ταίριαζε απόλυτα με την υπόθεση.(ο αυτοσχεδιασμός ξεκινά μετά το 0:45)
Ο Βαν Σαντ προέτρεπε τους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν, γι’ αυτό και το τελικό αποτέλεσμα διέφερε πολύ από το αρχικό σενάριο.
Ο χαρακτήρας που υποδύθηκε ο Κέισι Άφλεκ, για παράδειγμα, ήταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου δημιουργία του ηθοποιού, καθώς ο ρόλος δεν είχε καμία σχέση με την αρχική του μορφή.
Ο Γουίλιαμς έκανε «τα δικά του» και στις σκηνές που μοιραζόταν με τον ηθοποιό Στέλαν Σκάρσγκαρντ, που υποδυόταν τον καθηγητή Τζέραλντ Λαμπό.
Προσπαθούσε να μείνει σοβαρός, αλλά ο Γουίλιαμς άρχισε να μιμείται διάφορους άλλους ηθοποιούς, όπως τον Τζακ Νίκολσον.
Τελικά, ο Σκαρσγκαρντ εκτίμησε τις προσπάθειες του Γουίλιαμς, καθώς όπως είπε, τον βοήθησε να διατηρήσει τον αυθορμητισμό του: «Χρειάζεσαι κάποιος να διαλύσει τη σκηνή, γιατί αλλιώς το παίξιμό σου γίνεται υπερβολικά κομψό και τέλειο».
Το δίδυμο Ντέιμον – Άφλεκ
Ο «Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ» ήταν δημιουργία των Ματ Ντέιμον και Μπεν Άφλεκ.
Οι δύο ηθοποιοί κατάγονταν απ’ τη Βοστώνη και γνωρίστηκαν σε πολύ μικρή ηλικία, σε οντισιόν για διαφημιστικά.
Έγραψαν το σενάριο για τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ», βασιζόμενοι στις δικές τους αναμνήσεις και εμπειρίες απ’ τη Βοστώνη.
Αρχικά σκόπευαν να γράψουν ένα θρίλερ, αλλά ακολούθησαν τις συμβουλές έμπειρων σεναριογράφων, που τους προέτρεψαν να στραφούν στο κοινωνικό δράμα.
Για να επιλέξουν τον παραγωγό που θα αναλάμβανε την ταινία, πρόσθεσαν μία άκυρη ερωτική σκηνή μεταξύ των δύο αντρών καθηγητών, δηλαδή του Γουίλιαμς και του Σκάρσγκαρντ, η οποία δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση.
Θα συνεργάζονταν με όποιο παραγωγό την σχολίαζε αρνητικά, γιατί έτσι θα καταλάβαιναν ότι είχε πράγματι διαβάσει το σενάριο.
Ο μοναδικός παραγωγός που αναφέρθηκε στη σκηνή ήταν ο Χάρβεϊ Γουάνστιν, με τον οποίον και συνεργάστηκαν.
Οι Ντέιμον και Άφλεκ ήταν υποψήφιοι για Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου.
Εξαιτίας όμως τον μεγάλων αλλαγών που είχαν γίνει στο σενάριο, μοίραζαν και το αρχικό σενάριο σε όσους ψήφιζαν για τα Όσκαρ, έτσι ώστε να μπορούν να το συγκρίνουν με την ταινία.
Το σχέδιό τους λειτούργησε και το βράδυ της 23ης Μαρτιου 1998, παρέλαβαν το Όσκαρ, ενώ ο Ρόμπιν Γουίλιαμς κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
