Αν και πολλοί τον έχουν συνδέσει με τη βρετανική αριστοκρατία, στην πραγματικότητα η καταγωγή του είναι πολύ ταπεινή.
Οι γονείς του ανήκαν στην εργατική τάξη, ο πατέρας του δούλευε σε εργοστάσιο και η οικογένεια ζούσε σε μια φτωχογειτονιά του Λονδίνου.
Έχασε τον πατέρα του όταν ήταν 8 χρόνων, αλλά κατάφερε, δουλεύοντας πολύ σκληρά, να πάρει υποτροφία για ένα ιδιωτικό σχολείο που θα του εξασφάλιζε ένα λαμπρό μέλλον.
Ως μαθητής, ασχολούνταν μανιωδώς με το θέατρο, αλλά στα 18 αποφάσισε να ακολουθήσει μια πιο ασφαλή και σίγουρη οδό.
Αντί για ηθοποιός, επέλεξε να σπουδάσει γραφίστας.
Όμως δεν μπόρεσε να μείνει μακριά απ’ το θέατρο και δημιούργησε έναν ερασιτεχνικό θίασο με τη φίλη του, τον οποίο διατήρησε για πολλά χρόνια, παράλληλα με τη δουλειά του ως γραφίστας.
Τελικά, στα 26, έδωσε εξετάσεις για να πετύχει στη Βασιλική Ακαδημία Ακαδημαϊκών Τεχνών.
Ήταν μεγαλύτερος απ’ τους συμφοιτητές του, αλλά για τρία χρόνια αφοσιώθηκε στις σπουδές του και η δουλειά του επιβραβεύτηκε.
Τα πρώτα χρόνια εμφανίστηκε σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις κάθε είδους, δραματικές και κωμικές.
Όταν πια έφτασε στο Χόλιγουντ, είχε καταξιωθεί στην Αγγλία ως ένας από τους πιο «ευέλικτους» θεατρικούς ηθοποιούς.
Το 1988 προβλήθηκε στους κινηματογράφους η ταινία που τον έκανε διάσημο.
Ήταν η πρώτη απ’ τις πολλές ταινίες που υποδυόταν τον «κακό».
Πρωταγωνιστούσε ο Μπρους Γουίλις ως ένας αστυνομικός που ήταν «πολύ σκληρός για να πεθάνει».
Ο εικονιζόμενος ενσάρκωσε τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Γερμανό Hans Gruber.
Τον επέλεξαν επειδή ήταν άσημος και δέχτηκε να δουλέψει για πολύ λίγα χρήματα, καθώς οι παραγωγοί είχαν δώσει τεράστια αμοιβή στον Μπρους Γουίλις, που ήταν και το μεγάλο όνομα.
Βέβαια, μετά την τεράστια επιτυχία της ταινίας και ο «κακός Gruber» ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι του Χόλιγουντ.
Διέπρεψε ως ο «κακός» Σερίφης του Νότιγχαμ ενάντια στον Ρομπέν των Δασών του Κέβιν Κόστνερ το 1991 και ως ο ρομαντικός Συνταγματάρχης Μπράντον στο «Λογική και Ευαισθησία» του Ανγκ Λι.
Από το 2001 έως το 2011, υποδυόταν τον Σέβερους Σνέιπ, καθηγητή μαγικών φίλτρων στη Σχολή Μαγείας του Χόγκουαρτς.
Είναι ασφαλώς ο Άλαν Ρίκμαν, ο καλύτερος «κακός» στον κινηματογράφο.
