Γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Η οικογένεια του ζούσε κυνηγημένη λόγω των αριστερών της φρονημάτων, ενώ ο πατέρας του ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο.
Εργαζόταν από 13 ετών για να βοηθήσει την οικογένεια να τα βγάλει πέρα.
Αρχικά, δεν ήθελε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Το όνειρό του ήταν να γίνει φιλόλογος. Δεν του επέτρεψαν να φοιτήσει στη σχολή, λόγω των κοινωνικών του φρονημάτων.
«Έφτασα κάποια στιγμή μπροστά στη γραμματεία με τα χαρτιά μου όλα, τα πιστοποιητικά και μου λέει ο άνθρωπος «κάποιο χαρτί λείπει. Το χαρτί», μου λέει, «δεν καταλαβαίνεις;’’ Και ήθελε το χαρτί των κοινωνικών φρονημάτων που παίρναν τότε, το πιστοποιητικό από την ασφάλεια. Το οποίο δεν υπήρχε τρόπος βέβαια να το πάρω», είχε πει σε συνέντευξή του.
Ηθοποιός έγινε τυχαία. Καθώς περπατούσε στο δρόμο, είδε μια ταμπέλα που έγραφε Ανωτέρα Κινηματογραφική Σχολή Σταυράκου. Μπήκε μέσα και γράφτηκε στο τμήμα σκηνοθεσίας. Εκεί γνωρίστηκε με τον Κάρολο Κουν, ο οποίος τον παρότρυνε να φοιτήσει και στο Θέατρο Τέχνης.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1953 από τον κινηματογράφο και αργότερα ασχολήθηκε και με το θέατρο.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 50 ταινίες και 30 θεατρικές παραστάσεις.
Ως σκηνοθέτης και παραγωγός, γύρισε δύο κινηματογραφικές ταινίες και ανέβασε 12 θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες έκαναν τεράστια επιτυχία.
Έχει συνεργαστεί με τους Μάνο Κατράκη, Νίκο Γαλανό, Μελίνα Μερκούρη, Νίκο Κούρκουλο, Λάκη Κομνηνό, Ειρήνη Παπά, Τζένη Καρέζη, Ορέστη Μακρή, Αλέκα Κατσέλη, Βασίλη Διαμαντόπουλο και πολλούς άλλους.
Η ταινία – σταθμός στη ζωή του ήταν «Το Κονσέρτο Για Πολυβόλα», σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου.
Εκεί συναντήθηκε και ερωτεύτηκε παράφορα την συμπρωταγωνίστρια του, Τζένη Καρέζη.
Οι ταινίες «Το Παρελθόν Μιας Γυναίκας», «Πεθαίνω Κάθε Ξημέρωμα», «Η Λεωφόρος του Μίσους», «Ο Άνθρωπος Και Το Γαρύφαλλο», «Αγάπη και Αίμα», «Κοινωνία Ώρα Μηδέν», αποτελούν μικρό δείγμα της φιλμογραφίας του.
Έχει κλείσει περισσότερα από 60 χρόνια στο σανίδι.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Xρυσός Απόλλωνας» της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967 και με το Α’ Χρυσό Βραβείο Αρτιότερης Παραγωγής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για τη «Λυσιστράτη».
Στις εκλογές του 2007, εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ.
Είναι λάτρης του ρεμπέτικου τραγουδιού. «Δεν ξεγράφω ούτε το βιολί, ούτε το πιάνο, ούτε τις καραμούζες. Αλλά όταν φτάσει στα αυτιά μου ο ήχος του μπουζουκιού κάτι παθαίνω», έχει πει.
