Ο Πόντιος ηθοποιός Νίκος Τσαχιρίδης, ο «σκληρός» του ελληνικού κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή, την περασμένη Δευτέρα, σε ηλικία 82 χρόνων.
Την περίοδο της ασθένειας του, συγγενικά του πρόσωπα, κάποιοι φίλοι και μια γυναίκα που είχε αναλάβει τη φροντίδα του, προσπαθούσαν να του δώσουν βοήθεια και στήριξη.
«Τους τελευταίους μήνες κατέπεσε απότομα, λόγω Αλτσχάιμερ. Αδυνάτισε πολύ, δεν μπορεί να μιλήσει πια και αντιλαμβάνεται περιορισμένα, ενώ πολλές φορές δεν έχει καμία επαφή με το περιβάλλον. Είναι δύσκολη η κατάστασή του. Τις περισσότερες ώρες είναι ξαπλωμένος και δεν μπορεί να μετακινηθεί εύκολα, παρά μόνο με τη βοήθεια της γυναίκας που τον φροντίζει», δήλωσε στην «Espresso» ο Κώστας Παπασπήλιος.
Γεννήθηκε το 1933. Ήταν παιδί του ποντιακού ξεριζωμού και ορφανός από πατέρα, ενώ βγήκε από πολύ μικρός στη σκληρή βιοπάλη.
Έπαιξε σε πάρα πολλές ταινίες τόσο του ασπρόμαυρου όσο και του έγχρωμου κινηματογράφου. Οι ρόλοι του στις περισσότερες ταινίες ήταν κυρίως δευτερεύοντες και σχετίζονταν με πρόσωπα «σκληρά».
Ο Νίκος Τσαχιρίδης έπαιζε πάντα πειστικά το ρόλο του και για αυτό και έχει χαρακτηριστεί ένας από τους «σκληρούς» του ελληνικού κινηματογράφου.
Τη δεκαετία του ’50 ο Τσαχιρίδης πήρε μέρος σε πολλές ταινίες («Κυνηγημένοι εραστές», «Φυλακές ανηλίκων», «Καμικάζι αγάπη μου» κ.ά.) και το ’60 βρέθηκε δίπλα σε μεγάλους σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως τους Ζακλίν Μπισέ, Κλαούντια Καρντινάλε, Αντονι Κουίν, Κουρτ Γιούργκερς, Ειρήνη Παππά («Τα κανόνια του Ναβαρόνε» κ.ά.)
Αργότερα έδωσε το «παρών» και στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο («Από πού πάνε για τη χαβούζα» του Θόδωρου Μαραγκού και «Η φανέλα με το εννιά» του Παντελή Βούλγαρη).
Ο Νίκος Τσαχιρίδης αγαπούσε τη μουσική και τους συναδέλφους του. Με την κιθάρα του και τη φυσαρμόνικά του έπαιρνε μέρος σε όλες τις φιλανθρωπικές συναυλίες.
Υπήρξε ποδοσφαιριστής (ήταν μέλος του ΠΣΑΠ), αλλά και ένας από τους καλύτερους κασκαντέρ του κινηματογράφου.
Η κηδεία του έγινε την Τρίτη 4 Αυγούστου, στο κοιμητήριο Μελισσίων.
