13 Ιουνίου 1948 ο Μπέιμπ Ρουθ φορά τη φανέλα με το νούμερο 3 στο γήπεδο των Γιάνκις στη Νέα Υόρκη.
Ήταν ο τελευταίος του αγώνας. Ο μεγαλύτερος αθλητής του αμερικανικού μπέιζμπολ έκλεινε τη καριέρα του και καταβεβλημένος από τον καρκίνο θα αποχαιρετούσε τους φίλαθλους της ομάδας.
Για 24 χρόνια ο Μπέιμπ Ρουθ έγραψε ιστορία στο αμερικανικό μπέιζμπολ. Ο Τζορτζ Χέρμαν Ρουθ, πιο γνωστός με τα προσωνύμια Μπέιμπ Ρουθ, Μπαμπίνο ή Σουλτάνος των κτυπημάτων, διέπρεψε στην επαγγελματική λίγκα του μπέιζμπολ από το 1914 ως το 1935.
Έγινε ένας από τους κλασσικούς χαρακτήρες της αμερικανικής κουλτούρας, ενώ ήταν ένας από τους πέντε αμερικανούς αθλητές που έχει χαράξει το όνομα του στο Εθνικό Μουσείο του Μπέιζμπολ.
Ο μικρότερος αθλητής ονομάστηκε ως «μωρό» Μπέιμπ
Μεγάλωσε σε μια φτωχή οκταμελή οικογένεια στη Βαλτιμόρη της Αμερικής και ήταν ένα από τα δύο παιδιά που κατάφερε να επιζήσει.
O άτακτος Ρουθ υπήρξε βάρος για τους γονείς του καθώς είχε αρχίσει να πίνει, να καπνίζει και κοροϊδεύει τους αστυνομικούς των τοπικών τμημάτων. Σε ηλικία 7 χρονών έγινε εσώκλειστος σε ένα καθολικό ορφανοτροφείο. Εκεί γνώρισε το μπέιζμπολ και επέδειξε τις ιδιαίτερες δυνατότητες του.
Κέρδισε την προσοχή του ιδιοκτήτη της ομάδας Όριολς της Βαλτιμόρης και μαθήτευσε δίπλα σε αυτόν.
Ως μικρός εμφανιζόταν πάντα δίπλα του και έτσι απέκτησε το προσωνύμιο «Μπέιμπ».
To 1914 έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο του στους Μπόστον Ρεντ Σοξ μια από τις διασημότερες επαγγελματικές ομάδες των ΗΠΑ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του το πέρασε στους Γιάνκις της Νέας Υόρκης.
Το ρεκόρ του δεν καταρρίφθηκε για 34 χρόνια
Δημιουργούσε και κατέρριπτε μόνος του τα ρεκόρ. Το 1919 καταφέρνει να ρίξει 29 χτυπήματα έξω από το γήπεδο, που συνεπάγονται αυτόματα πόντους, σε μια αγωνιστική περίοδο.
Αυτή υπήρξε η αρχή των ρεκόρ. Μέσα σε μία χρονιά σχεδόν διπλασιάζει τα χτυπήματα εκτός γηπέδου και φτάνει το 1927 να δημιουργήσει το ρεκόρ των 60 χτυπημάτων, το οποίο δεν καταρρίφθηκε για 34 χρόνια.
Ήταν στο παιχνίδι των Γιάνκις κόντρα στους Ουάσικτον Σενέιτορς, όπου κέρδισαν οι Γιάνκις με σκορ 4-2. H πορεία του ήταν τόσο σπουδαία ώστε το στάδιο των Γιάνκις είναι αφιερωμένο στο όνομά του. Συνολικά στη καριέρα του μέτρησε 714 χτυπήματα. Τραυματισμένος στο γόνατο, αγωνίστηκε για τελευταία φορά το 1935.
Ποτά, τσιγάρα και καρκίνος
Για χρόνια κατανάλωνε έτοιμα φαγητά, έπινε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και κάπνιζε καθημερινά πολλά πακέτα τσιγάρων. H ανθυγιεινή ζωή του κόστισε. Το 1946 διαγνώστηκε με καρκίνο του λάρυγγα. Οι γιατροί δε μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση του. Εκείνος όμως αποφασίζει να εμφανιστεί ξανά και να δώσει το παρόν για τελευταία φορά στο γήπεδο.
Ο σουλτάνος των χτυπημάτων στην τελευταία δημόσια εμφάνιση
Ο Μπέιμπ Ρουθ αν και υπέφερε από τον καρκίνο μπήκε για τελευταία φορά στον αγωνιστικό χώρο.
Η ασθένειά του ήταν σε τελικό στάδιο.
13 Ιουνίου 1948. Το γήπεδο έκλεινε 25 χρόνια από τη δημιουργία του και ήταν κατάμεστο. Ο «Σουλτάνος των χτυπημάτων» ήταν εκεί. Τη στιγμή της εισόδου του στο στάδιο απαθανατίζει ο φωτογράφος Νατ Φέιν. Στη φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου, πέτυχε τον θρυλικό αθλητή να στηρίζεται στο μπαστούνι το μπέιζμπολ. Καταβεβλημένος, με αδύνατα πόδια και ενώ έχει χάσει 20 κιλά εισέρχεται στο στάδιο. Οι φίλαθλοι τον αποθεώνουν.
Στον αγώνα των Γιάνκις με την ομάδα της Κλίβελαντ η ομάδα του κέρδισε με σκορ 5-3. Η φανέλα με το νούμερο 3 ε, με την οποία ο Ρουθ έγραψε ιστορία αποσύρθηκε μόλις ο αγώνας έληξε. Δύο μήνες αργότερα, στις 16 Αυγούστου, ο Μπέιμπ Ρουθ πέθανε. Ο Νατ Φέιν, που απαθανάτισε τη τελευταία του δημόσια εμφάνιση κέρδισε βραβείο Πούλιτζερ και έγινε ο πρώτος που βραβεύθηκε ως φωτογράφος αθλητικών διοργανώσεων.
Διαβάστε ακόμη στη «ΜτΧ»: Ο φωνακλάς αρχισυντάκτης του Σπάιντερμαν, ο ιδιόρρυθμος καθηγητής, ο αθλητής του μπέιζμπολ. Οι ρόλοι του Τζ.Κ. Σίμονς, που λάτρεψε την Ελλάδα και πρωταγωνίστησε στην ταινία του Παπακαλιάτη, «Ένας άλλος κόσμος».
