Βρίσκεται στο Μυρτώο Πέλαγος στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Σπετσών και Φαλκονέρας και είναι έρμαιο των θυελλωδών ανέμων της περιοχής. Εκεί το 1884 κατασκευάστηκε ένας πέτρινος φάρος με εστιακό ύψος τα 12 μέτρα.
Το νησάκι ονομάστηκε αρχικά Βελοπούλα και πήρε το όνομά της από το ιταλικό Bello polo. Ετσι αναφέρεται σε όλους τους παλαιούς ναυτικούς χάρτες. Αργότερα όταν άρχισε να λειτουργεί ο φάρος απέκτησε και δεύτερο όνομα: Παραπόλα.
Λέγεται ότι ο φάρος πήρε το όνομά του από τους φαροφύλακες που φώναζαν «παρ’ απ ‘ολα …. παρ’ απ ‘ολα» στους ναύτες της Υπηρεσίας Φάρων οι οποίοι εν μέσω θαλασσοταραχής προσπαθούσαν να δέσουν κοντά στον φάρο. Οι απαραίτητες προμήθειες για την επιβίωση των φαροφυλάκων αλλά και την λειτουργία του φωτιστικού μηχανήματος του φάρου, συχνά γινόταν κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Στό νησί πάνω σε ένα απόκρημνο ακρωτήριο, έχει εντοπισθεί από τον εκδότη και ερευνητή Άδωνι Κύρου σημαντική εγκατάσταση της Πρωτοελλαδικής II περιόδου (2800-2300 π.Χ) η οποία περιλαμβάνει μεγάλο κεντρικό κτήριο, με σειρά δωματίων καθώς και μικρότερα κτίσματα στην κατωφέρεια.
Ο σχετικά μόνιμος χαρακτήρας της εγκατάστασης τεκμηριώνεται από την ύπαρξη σύγχρονου νεκροταφείου, σε μικρή απόσταση στην απέναντι πλαγιά, επάνω από ορμίσκο αποτελούμενου από τάφους κιβωτιόσχημους και άλλους κτιστούς, ελλειψοειδούς ή κυκλικής μορφής.