Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» για τους Παλαιστίνιους ήταν μια αντιστασιακή οργάνωση. Για τους αντιπάλους του και τη διεθνή κοινότητα, τρομοκρατική.
Ιδρύθηκε σε ανάμνηση των σφαγών, Παλαιστινίων ανταρτών που έγιναν τον Σεπτέμβριο του 1970 από ανθρώπους του βασιλιά Χουσεΐν. Η οργάνωση με τη διεθνή κλιμάκωση για περίπου τέσσερα χρόνια είχε μια αιματηρή δράση, με απόγειο το χτύπημα στην ισραηλινή αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1972, που έμεινε γνωστή ως «Σφαγή του Μονάχου».
Η «μνηστή της Επανάστασης»
Το όνομα της Λεϊλά Χαλέντ θα τροφοδοτούσε πολύ σύντομα τη διεθνή ειδησεογραφία.
Η ψηλή κοπέλα με τη στιβαρή κορμοστασιά και τα μαύρα μαλλιά και μάτια κατάφερε με τη βοήθεια της δημοσιότητας να δημιουργήσει έναν πραγματικό θρύλο γύρω από το πρόσωπό της.
Ήταν πάντοτε ντυμένη με στολή εκστρατείας και φορούσε ένα δαχτυλίδι με τη φράση: «είμαι η μνηστή της επανάστασης».
Οι στενές της σχέσεις με την αραβική αριστοκρατία δεν της φαίνονταν ασυμβίβαστες με τη συμμετοχή της στο «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης».
Η Λείλά Χαλέντ βεβαίωνε πάντα πως καταγόταν από τη Γάζα, όπου δίδασκε σε ένα δημοτικό πριν από τον πόλεμο των Έξι Ημερών.
Οι Ισραηλινοί δεν βρήκαν τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς της στα αρχεία της πόλης που μετά την ήττα των Αιγυπτίων, περιήλθαν στα χέρια τους.
Πιστεύεται πως η Λεϊλά είχε γεννηθεί στη Συρία.
Το όνομά της εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων τον Αύγουστο του 1969.
Έλαβε μέρος στην επιχείρηση αεροπειρατείας σε βάρος ενός «Μπόινγκ» της αμερικανικής εταιρίας «TWA», το οποίο οδήγησαν στη Δαμασκό.
Αφού εξαπάτησε τους τελωνειακούς, επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο, κρύβοντας δυο χειροβομβίδες κάτω από τα φορέματά της και απειλούσε ότι θα «ανατινάξει τα πάντα». Βέβαια, μόνο μετά την πλήρη εκκένωση του αεροπλάνου στη Δαμασκό, εφάρμοσε το σχέδιό της.
Το δεύτερο κατόρθωμα της Λεϊλά Χαλέντ πραγματοποιήθηκε επάνω σε ένα «Μπόινγκ» της Ισραηλινής εταιρίας «EL-AL».
Η επιχείρηση έπρεπε να εκτελεστεί στις 10 Οκτωβρίου 1970, μεταξύ Ολλανδίας και Αγγλίας από τέσσερις τρομοκράτες. Δύο από αυτούς όμως, που ταξίδευαν με σενεγαλέζικα διαβατήρια, ανακαλύφθηκαν στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ.
Η Λεϊλά Χαλέντν και ο τελευταίος από τα τέσσερα μέλη της ομάδας, ένας αμερικανός χριστιανός, αποφάσισαν να ενεργήσουν μόνοι. Ο Αμερικανός πλήρωσε αυτό το λάθος με τη ζωή του.
Το αεροπλάνο είχε καλύψει λίγο παραπάνω από τη μισή διαδρομή, όταν οι δύο αεροπειρατές πέρασαν στη δράση. Ο Αμερικανός όρμησε στην καμπίνα του πιλότου και σημάδεψε με το όπλο του, ενώ η Λεϊλά κρατώντας μια χειροβομβίδα, ακινητοποίησε τους επιβάτες. Ο πιλότος, ψύχραιμος, με μια απότομη κίνηση του αεροπλάνου, έκανε τον Αμερικανό να χάσει την ισορροπία του και ένας πράκτορας της ισραηλινής ασφάλειας προσπάθησε αμέσως να τον δέσει.
Ακολούθησε σύντομη συμπλοκή, κατά την οποία ο Ισραηλινός σκότωσε τον αντίπαλό του με περίστροφο. Η Λεϊλά εξουδετέρωσε τον άλλο φρουρό του αεροπλάνου. Όμως, κατά την πτώση της, άφησε να πέσει η απασφαλισμένη χειροβομβίδα, που δεν εξερράγη κατά τύχη, καθώς σφηνώθηκε σε ένα κάθισμα.
Το πλήρωμα επιθυμούσε να επιστρέψει στο Ισραήλ για να παραδοθεί εκεί η βομβίστρια, αλλά ένα μέλος του πληρώματος ήταν βαριά τραυματισμένο. Ένα τέταρτο αργότερα, το αεροπλάνο έφτασε στο Λονδίνο. Μέσα στο αυτοκίνητο που τη μετέφερε στο νοσοκομείο, η Λεϊλά Χαλέντ έπαθε νευρική κρίση.
Η πολιτικοποιημένη Παλαιστίνια
Τον λόγο από εκεί και μετά είχε η αγγλική δικαιοσύνη. Η δίκη, που χωρίς αμφιβολία θα προκαλούσε αρκετή αμηχανία στην αγγλική κυβέρνηση, δεν έγινε.
Στις 48 ώρες που ακολούθησαν, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης υποχρέωσε πέντε αεροπλάνα να αλλάξουν πορεία προς τη Ζάρκα (Ιορδανία) και κράτησε τους επιβάτες ως ομήρους.
Για να σώσει τη ζωή των επιβατών, αυτός ήταν ένας από τους όρους του τελεσίγραφου των φενταγίν- η κυβέρνηση του Λονδίνου άφησε ελεύθερη την κρατούμενη.
Την αντάλλαξε με 56 δυτικούς ομήρους που κρατούσε το Λαϊκό Μέτωπο.
Έκτοτε, η Λεϊλά δεν συμμετείχε σε καμιά αεροπειρατεία.
Το 1982 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά και γέννησε το πρώτο της παιδί στη Δαμασκό, όταν αναγκάστηκε να φύγει από την Παλαιστίνη μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
Είναι μέλος του πολιτικού γραφείου του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και μέλος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου, ενώ συμμετέχει στην Παλαιστινιακές Γυναικείες Λαϊκές Επιτροπές.
Γυναικεία αραβική αντίσταση
Η γυναικεία αραβική τρομοκρατία έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αλγερία.
Η Τζεμιλά Μπουχιρέντ ήταν ίσως η διασημότερη βομβίστρια του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας/ F.L.N, που μετά την ανεξαρτησία, ανακηρύχθηκε εθνική ηρωίδα.
Ενισχυμένοι από το παράδειγμα αυτό, οι ηγέτες της παλαιστινιακής αντίστασης εμπιστεύτηκαν και αυτοί συχνά σε γυναίκες, επικίνδυνες αποστολές.
Η πρώτη από αυτές τις γυναίκες, που διέπρεψε, ήταν μια νεαρή από τη Δυτική Αφρική. Της είχαν αναθέσει να ανατινάξει έναν κινηματογράφο στην Ιερουσαλήμ.
Η άσπρη τσάντα που κρατούσε κρεμασμένη στον ώμο της τράβηξε την προσοχή ενός αστυνομικού. Η βόμβα αχρηστεύτηκε έγκαιρα.
Σε αντίποινα, μια Ιορδανή κατάφερε να τοποθετήσει βόμβα στην καφετέρια του πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ και μια συμπατριώτισσά της σε ένα σούπερ μάρκετ της ίδια πόλης. Ο απολογισμός, και στις δύο περιπτώσεις, υπήρξε φοβερός, αλλά οι δράστες συνελήφθησαν.
Οι δύο από τις τρεις απόπειρες τελείωσαν τραγικά, γιατί οι Ισραηλινοί αιφνιδιάστηκαν. Νέα μέτρα ασφαλείας που εφαρμόστηκαν, αποδείχτηκαν αποτελεσματικά.
Έτσι, οι περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις άρχισαν να διεξάγονται στο εξωτερικό.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από: «Ιστορία Εικονογραφημένη, αρ. τεύχους 63, Σεπτέμβριος 1973, Jacques Hermone».
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Η τρομοκρατική επίθεση του «Μαύρου Σεπτέμβρη» στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου. Σκότωσαν 11 ισραηλινούς αθλητές και η Μοσάντ τους εκδικήθηκε με την επιχείρηση «Οργή Θεού»…
