Μεγάλος πρωταγωνιστής της Μάχης της Αγγλίας ήταν τα αεροσκάφη Χόκερ Χάρικεϊν, καθώς συμμετείχαν στις εναέριες συγκρούσεις περισσότερο από τα υπόλοιπα αεροσκάφη της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας. Το 1940 οι μοίρες των Χάρικεϊν ξεπερνούσαν σε αριθμό εκείνες των Σπίτφαϊρ με αναλογία σχεδόν 3 προς 2.

Επιπλέον, κατέρριψαν περισσότερα εχθρικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με το βιβλίο του Φράνσις Κ. Μέισον «Μάχη πάνω από την Αγγλία (1969), στο οποίο γίνεται εκτενής απολογισμός με βάση τις 11.400 καταγεγραμμένες εναέριες μάχες, τα Χάρικεϊν ήταν υπεύθυνα για το 55% των συνολικών καταρρίψεων, ενώ τα Σπίτφαϊρ για το 33%.

Επτά στα δέκα γερμανικά αεροσκάφη που χάθηκαν στη Μάχη της Αγγλίας καταρρίφθηκαν από πιλότους των Hurricane

Το πρώτο Χόκερ Χάρικεϊν απογειώθηκε το 1935 και ήταν στην πραγματικότητα ένα μονοπλάνο Χόκερ Φέρυ. Ήταν από τα πιο αξιόπιστα αεροσκάφη που είχε σχεδιάσει ο Σίντνεϊ Καμ για την εταιρεία Hawker στη διάρκεια του Μεσοπολέμου.
Τα Χάρικεϊν κατασκευάζονταν το διάστημα 1937-1944 και διέθεταν ατσάλινο σκελετό και κάλυμμα από λινό ύφασμα.

Τα Χάρικεϊν ειδικεύονταν στην κατάρριψη βομβαρδιστικών, ενώ τα Σπίτφαϊρ αναλάμβαναν τα μαχητικά.
Ο σμηνίας Τζόζεφ Φράντιστεκ, ο Τσέχος πιλότος της RAF που είχε την καλύτερη επίδοση στη αερομαχία, πετούσε αποκλειστικά με Χάρικεϊν και κατάφερε να καταρρίψει εννέα Me 109 – τα γρηγορότερα και πλήρως εξοπλισμένα γερμανικά μαχητικά- σε σύνολο 17 εχθρικών αεροσκαφών.

Το Hurricane δεν ήταν τόσο ταχύ όσο τα Spitfire αλλά υπερείχε στις κλειστές αερομαχίες. Πετούσε με κινητήρα Rolls-Royce Merlin XX των 1280 hp. Η μέγιστη ταχύτητα έφτανε τα 526 km/h στα 5500 μέτρα. Έφερε πάνω του τέσσερα πυροβόλα των 20 mm και  δύο βόμβες των 113 kg ή των 227 kg

Τα Σπίτφαϊρ ήταν εξ’ ολοκλήρου μεταλλικά. Τα Χάρικεϊν είχαν μικρό κατασκευαστικό κόστος και επισκευάζονταν εύκολα. Το υφασμάτινο κάλυμμα άφηνε τις σφαίρες να περνούν από μέσα τους και σε αρκετές περιπτώσεις κατάφεραν να προσγειωθούν με επιτυχία, ενώ είχαν αποκολληθεί μεγάλα κομμάτια από το πτερύγιο.

Tα «Σπιτφάιρ». Το Supermarine Spitfire υπήρξε ένα από τα πιο διάσημα καταδιωκτικά αεροσκάφη όλων των εποχών, σύμβολο της Βρετανικής αεροπορίας. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη δεκαετία του ΄50. Οι ελλειπτικές του πτέρυγες του επέτρεπαν ανώτερες ταχύτητες από τους ανταγωνιστές του.

Επιπλέον, τα Χάρικεϊν πραγματοποιούσαν πιο εύκολα ελιγμούς στη μάχη, απορροφούσαν τον κραδασμό από οκτώ πολυβόλα καλύτερα από τα Σπίτφαϊρ κι επειδή η καμπίνα τους ήταν μεγαλύτερη, οι πιλότοι μπορούσαν να τυλιχτούν με περισσότερα ρούχα για να ζεσταθούν. Δεν υπήρχε θέρμανση στο πιλοτήριο κανενός από τους δύο τύπους αεροσκαφών.
Τα Σπίτφαϊρ άνοιξαν πρώτη φορά πυρ για λογαριασμό της RAF τον Σεπτέμβριο του 1939, όταν κατέρριψαν κατά λάθος μερικά από τα δικά τους Χάρικεϊν.

Η RAF έχασε στη Μάχη της Αγγλίας 1.173 αεροσκάφη και 510 πιλότους και πυροβολητές συμπεριλαμβανομένων 538 Χάρικεϊν και 342 Σπίτφαϊρ. Οι απώλειες για τη Λούφτβαφε ήταν 1.733 αεροπλάνα, ενώ 3.368 πιλότοι σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.

Αρχική φωτογραφία: Royal Air Force official photographer, Daventry, Bertrand John Henry (Flight Lieutenant)

Διαβάστε επίσης: «Ιπτάμενες Τίγρεις». Τα μαχητικά με τα «σαγόνια του καρχαρία», που είχαν βάση την Κίνα. Οι πιλότοι ταξίδεψαν ως εκεί προσποιούμενοι τους ηθοποιούς και τους ακροβάτες… 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here