Τη δεκαετία του ‘60 στην Αμερική κυριαρχούσε το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων, με σύνθημα «είναι ωραίο να είσαι μαύρος».
Μια τόσο γενναία και ξεκάθαρη δήλωση έκανε στην Ελλάδα μόνο ο Μανώλης Αγγελόπουλος, που έλεγε: «Είμαι τσιγγάνος και είμαι περήφανος».
«Τσιγγάνος» ήταν και το καλλιτεχνικό παρατσούκλι του τραγουδιστή, στα πρώτα του βήματα.
Ο Αγγελόπουλος, παρόλο που είχε ερμηνεύσει τραγούδια μεγάλων συνθετών, όπως του Βασίλη Τσιτσάνη, του Απόστολου Καλδάρα και του Θεόδωρου Δερβενιώτη, αντιμετωπιζόταν με προκατάληψη, λόγω της καταγωγής του.
Ο Μανώλης Αγγελόπουλος είχε αποκλειστεί από την κρατική ραδιοφωνία και την τηλεόραση.
Όλοι ήξεραν και τραγουδούσαν τις επιτυχίες του, αλλά δεν μπορούσαν να τις ακούσουν στο ραδιόφωνο.
Ο Γιώργος Στεφανάκης, που ήταν τότε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ, υποστηρίζει ότι δεν έκοψε τον Αγγελόπουλο προσωπικά, λόγω της καταγωγής του, αλλά το είδος της μουσικής που εκπροσωπούσε γενικά.
Μάλιστα, ο κύριος Στεφανάκης χαρακτήρισε όλα τα τραγούδια αυτού του είδους «μουσική ηχορύπανση».
Ο ίδιος ο Αγγελόπουλος, ποτέ δεν παραπονέθηκε δημοσίως για τον ρατσισμό που αντιμετώπιζε.
