Πλανόδιοι μικροπωλητές πουλούσαν τα πρώτα αναψυκτικά, χωρίς ανθρακικό, στο Παρίσι του 17ου αιώνα. Έναν αιώνα αργότερα εφευρέθηκε η διαδικασία προσθήκης του ανθρακικού και έδωσε στα αναψυκτικά τη «σπιρτάδα» τους.
Τον Μεσαίωνα, επειδή τα αποθέματα νερού συχνά ήταν μολυσμένα, ιδιαίτερα στις πόλεις, τα πιο συνηθισμένα ποτά στη Νότια Ευρώπη ήταν το κρασί, ενώ στη Βόρεια Ευρώπη οι μπύρες. Με τη σταδιακή βελτίωση στις γνώσεις περί ιατρικής και υγιεινής, το νερό έγινε ασφαλέστερο και οι κάτοικοι άρχισαν να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια να πιουν νερού από δημόσια προέλευση.
Το 1767 η γαλλική κυβέρνηση παραχώρησε στην Compagne des Limonadiers (Συντροφιά των Λεμοναδιέρων) το μονοπώλιο να πουλάνε στους Παριζιάνους λεμονάδα σε κούπες που τις γέμιζαν δοχεία που κουβαλούσαν στις πλάτες τους.
Η λεμονάδα εκείνη ήταν ένα μείγμα από μη ανθρακούχο νερό και χυμό λεμονιού, που το γλύκαιναν με μέλι.
Η Compagnie des Limonadiers δημιούργησε στα πρώτα χρόνια της σύγχρονης εποχής το πρώτο δίκτυο μαζικής δηιανομής για μη αλκοολούχα ποτά και ήταν οι μακρινοί πρόγονοι των αυτόματων πωλητών αναψυκτικών.
Ένας άλλος «μακρινός πρόγονος» των αναψυκτικών ήταν το μεταλλικό νερό από πηγές, μερικές από τις οποίες ήταν ανθρακούχες από τη φύση τους.
Στη Βρετανία του 18ου αιώνα, η βασιλική οικογένεια επισκεπτόταν λουτροπόλεις, όπως το Μπαθ για να κάνουν ποσιδοθεραπεία.
Η συσχέτιση ανθρακούχων μεταλλικών νερών και υγείας οδήγησε στα πρώτα πειράματα για τεχνική προσθήκη ανθρακικού την οποία πέτυχαν το 1771, στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Τζόζεφ Πρίσλεϊ και, δουλεύοντας ανεξάρτητα, ο Τόρμπεν Μπέργκαν στη Σουηδία.
Τον 19ο αιώνα το ανθρακούχο νερό που βαφτίστηκε «σόδα», έγινε σύντομα δημοφιλές.
Στις ΗΠΑ τις αρωματισμένες σόδες τις πουλούσαν οι φαρμακοποιοί ως τονωτικά.
Οι γυάλινες φιάλες με το σφραγισμένο πώμα που συγκρατούσε τις φυσαλίδες μπήκαν σε κοινή χρήση τη δεκαετία του 1900.
Το πρώτο αυτόματο μηχάνημα πώλησης αναψυκτικών εφευρέθηκε τη δεκαετία του 1920 και η σφραγισμένη κονσέρβα αναψυκτικών τη δεκαετία του 1950.
Με τα ανθρακούχα αναψυκτικά να είναι διαθέσιμα σε εστιατόρια, πολυκαταστήματα, αυτόματους πωλητές σε σχολεία, γραφεία και δημόσια κτίρια, πολύ σύντομα ξεπέρασαν σε δημοτικότητα όλα τα άλλα είδη ποτών.
Όμως η μετάβαση από το νερό, το γάλα και τους φυσικούς χυμούς στα ανθρακούχα αναψυκτικά είχε αρνητικές συνέπειες στην υγεία του πληθυσμού, όπως την παχυσαρκία, τον διαβήτη, τη φθορά των δοντιών, ακόμα και τον καρκίνο.
