Οι κρίσιμες στιγμές που διάγει το Κυπριακό επιβάλλουν να είμαστε νηφάλιοι και εποικοδομητικοί.
Να γίνεται σεβαστή η άποψη και αυτών που εκτιμώντας τα δεδομένα (έστω κι αν είναι νωρίς) ρέπουν προς το «ναι», αλλά και όσων έχουν μια τάση απόρριψης.
Αν τα «ναι» τους και τα «όχι» τους είναι για τους σωστούς λόγους, στηρίζονται σε λογικά επιχειρήματα που αποσκοπούν στο καλό της πατρίδας μας, γιατί να κατηγορούμε τους μεν ή τους δε; Αν έχουν αγνές προθέσεις και η κρίση τους δεν είναι θολωμένη από προσωπικά συμφέροντα, γιατί να τους καταδικάσουμε; Επειδή απλά και μόνο διαφωνούν μαζί μας;
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, με το παρόν μας σχόλιο ότι σεβόμαστε και τις δυο τάσεις σε σχέση με το Κυπριακό, χωρίς να μπαίνουμε σε διαδικασία να μιλήσουμε για «ναιναίκους», πατριώτες και «ψευτοπατριώτες». Όσοι πέφτουν σ΄ αυτές τις παγίδες είναι φανατικοί και σε καμία περίπτωση δεν κάνουν καλό.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, έχουμε και μια άλλη σχολή σκέψης. Διαφέρει πολύ από τη φιλοσοφία των ανθρώπων που ρέπουν προς το «Ναι» ή προς το «Όχι».
