Η περιοχή Μάρας χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλατιού από την προ-Ίνκας εποχή.
Το νερό από υπόγεια ρεύματα διοχετεύεται μέσω ειδικών εγκαταστάσεων στην πλαγιά με τις εκατοντάδες «λίμνες».
Κάθε μία από αυτές παράγουν 150 – 200 κιλά αλατιού κάθε μήνα.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν κάθε χρόνο στην ιερή κοιλάδα της Ουρουμπάμπα, που συνδέει την πόλη Κούζκο, την αρχαία πρωτεύουσα των ΄Ινκας, με το Μάτσου Πίτσου, το ανυπέρβλητο μνημείο τους. Κάπου στα μέσα της διαδρομής, περίπου 70 χιλιόμετρα βόρεια του Κούζκο, σε μια απόκρημνη πλαγιά των περουβιανών Άνδεων βρίσκονται οι αλυκές Μάρας.
Οι Ισπανοί Κονκισταδόρ είχαν ονομάσει τη βουνοπλαγιά Βερόνικα.
Το έντονο λευκό, κυριαρχεί πάνω στο καφετί της πλαγιάς, δίνοντας μια απόκοσμη αίσθηση πολικού τοπίου, καθώς η κρούστα του αλατιού μοιάζει με πάγο.
Oι 30 βαθμοί Κελσίου και η υγρασία του τροπικού κλίματος επαναφέρουν τον επισκέπτη στην πραγματικότητα: βρίσκεται πολύ κοντά στον Ισημερινό.
Το μέρος είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικό. Τα χρώματα αλλάζουν με τη φωτεινότητα του ήλιου. Ανάλογα με την ώρα, οι σκαλισμένες σε επίπεδα δεξαμενές αποκτούν διαφορετικές αποχρώσεις.
Οι ντόπιοι, χρησιμοποιώντας την τοπική διάλεκτο «Quechua», την αποκαλούν «Huakay Willka» (Ιερά Δάκρυα), όπως ακριβώς οι Ίνκας, θεωρώντας ότι οι κρύσταλλοι άλατος είναι στην πραγματικότητα τα δάκρυα των προγόνων τους. Ο πολιτισμός των Ίνκας μπορεί να έσβησε μέσα σε ελάχιστα χρόνια, τον 16ο αιώνα, αλλά αμέτρητα είναι τα απομεινάρια του στην περιοχή.
Μία από τις δραστηριότητές τους, παραμένει ολοζώντανη σε υψόμετρο 3.500 μέτρων στα δύσβατα βουνά.
Στις πλαγιές τους, καθημερινά, εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής, ασχολούνται με τη συγκομιδή αλατιού με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πραγματοποιούνταν εδώ και πολλούς αιώνες.
Το θέαμα είναι πρωτοφανές.
Πάνω από 4.000 δεξαμενές-τηγάνια λαμπυρίζουν σαν πολύτιμοι λίθοι.
Στο εμπόριο κυκλοφορεί ως «ροζ αλάτι Μάρας» και θεωρείται εξίσου θρεπτικό με το αλάτι Ιμαλαΐων
Παρακολουθείστε το βίντεο με τις εντυπωσιακές αλυκές:
