Στις 15 Δεκεμβρίου του 1973, ο Αμερικάνικος Σύνδεσμος Ψυχιατρικής (ΑΡΑ) αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από το επίσημο διαγνωστικό εγχειρίδιο που περιλάμβανε όλες τις ψυχικές διαταραχές.
Ο ΑΡΑ είχε συμπεριλάβει την ομοφυλοφυλία ανάμεσα στις άλλες ψυχικές διαταραχές, για πρώτη φορά, το 1952. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του εγχειριδίου, πολλοί ειδικοί άσκησαν έντονη κριτική, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν αρκετά εμπειρικά και επιστημονικά δεδομένα, για να αποδείξουν έναν τέτοιο ισχυρισμό.
Βέβαια, η κοινωνία φαινόταν να συμβαδίζει με το εγχειρίδιο. Τον επόμενο χρόνο, ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ απαγόρευσε στους ομοφυλόφιλους να εργάζονται στον δημόσιο τομέα. Η απόφαση τους χαρακτήριζε ως “επικίνδυνα στοιχεία, το ίδιο με τους αλκοολικός και τους νευρωτικούς”.
Αυτή η αντίληψη διατηρήθηκε έως το 1956, όταν εκδόθηκε η έρευνα της ψυχολόγου Έβελιν Χούκερ “The Adjustment of the Male Overt Homosexual”. Η Χούκερ έκανε μια σειρά από ψυχολογικά τεστ, ανάμεσά τους και το τεστ Ρόρσαρχ, με τις μαύρες κηλίδες σε λευκό χαρτί, σε ομάδες ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων αντρών. Τα αποτελέσματα των τεστ έδειχναν ότι οι δύο ομάδες απέκλιναν ελάχιστα στις απαντήσεις τους.
Η έρευνα της Χούκερ αποδείκνυε ότι όχι μόνο δεν ήταν ψυχικά ασθενείς οι ομοφυλόφιλοι, αλλά δεν διέφεραν σχεδόν πουθενά από οποιονδήποτε άλλον άντρα.
Η έρευνα της Χούκερ επηρέασε σημαντικά την αντίληψη περί ομοφυλοφίλων κι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ορόσημα στον αγώνα τους.
“Εγωδυστονική ομοφυλοφιλία”
Για να καθησυχαστούν όσοι διαφωνούσαν με τη διαγραφή της ομοφυλοφιλίας απ’ τον κατάλογο, η ΑΡΑ προέβει σε έναν συμβιβασμό, το 1980. Κυκλοφόρησε νέα έκδοση, η οποία περιείχε μία νέα διαταραχή, την “Εγωδυστονική ομοφυλοφιλία”.
Η διαταραχή αφορά στους ανθρώπους που παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις, οι οποίες τους εμποδίζουν να συνάψουν φυσιολογικές, ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.
Ουσιαστικά, περιέγραφαν κάθε ομοφυλόφιλο άτομο το οποίο μπορεί να μην ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει την κακεντρέχεια της κοινωνίας και δίσταζε να παραδεχτεί την “ιδιαιτερότητα” του.
Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη διαταραχή ήταν ότι αναφερόταν αποκλειστικά στους ομοφυλόφιλους. Δεν υπήρχε, δηλαδή, κάποια αντίστοιχη ψυχική διαταραχή για τις ανεπιθύμητες ετεροφυλόφιλες σχέσεις, υπονοώντας ότι αυτές, δεν μπορούσαν να υπάρχουν.
To 1986, ο ΑΡΑ αφαίρεσε “μια και καλή” την ομοφυλοφιλία απ’ τον κατάλογο. Αντικατέστησε την “εγωδυστονική ομοφυλοφιλία” με μια γενικότερη διαταραχή, όπου το άτομο (ομοφυλόφιλο ή ετεροφυλόφιλο) νιώθει έντονο άγχος, για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Από την έρευνα της Χούκερ, μέχρι την επίσημη “απενοχοποίηση” της ομοφυλοφιλίας, διαμεσολάβησε η σημαντικότερη “εξέγερση” στην ιστορία των ομοφυλοφίλων, τον Ιούνιο του 1969, που ξεκίνησε από το μπαρ “Stonewall Inn”.
