Πηγή: ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ, RICK BEYER, EΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Το καλοκαίρι του 1945 ο μηχανικός Πέρσι Σπένσερ έκανε δοκιμές με ένα μάγνητρο, τον ισχυρό καθοδικό σωλήνα που βρισκόταν στην καρδιά κάθε συστήματος ραντάρ.
Όταν έβαλε το χέρι στην τσέπη του για να πιάσει μια σοκολάτα, ανακάλυψε ότι αυτή είχε γίνει μία άμορφη μάζα. Αναρωτήθηκε μήπως έφταιγε το μάγνητρο.
Ο Σπένσερ ήταν μία μηχανολογική ευφυΐα που είχε ήδη συμβάλει στη νίκη των συμμάχων στο Β’ Παγκοσμίο Πόλεμο με την επινόηση ενός βελτιωμένου καθοδικού σωλήνα μάγνητρου, του οποίου η μαζική παραγωγή ήταν εύκολη, κάνοντας εφικτή την κατασκευή δεκάδων χιλιάδων συστημάτων ραντάρ.
Τώρα ήταν έτοιμος για τη συμβολή του στη μεταπολεμική Αμερική.
Περίεργος για το τι συνέβαινε, έβαλε ένα σακουλάκι με σπόρους καλαμποκιού μπροστά στο μάγνητρο.
Αυτή ήταν η πρώτη μερίδα ποπ κορν μικροκυμάτων στον κόσμο.
Ο Σπένσερ κατέθεσε την ευρεσιτεχνία της νέας μεθόδου μαγειρικής.
Ο εργοδότης του, η εταιρεία Raytheon μετασχημάτισε την ανακάλυψή του στο Radarange, τον πρώτο φούρνο μικροκυμάτων στον κόσμο.
Το πρώτο μοντέλο ζύγιζε 340 κιλά και η τιμή του ήταν 3.000 δολάρια.
Ειδικοί υποστήριζαν ότι ο φούρνος μικροκυμάτων δεν θα πουλούσε ποτέ.
«Ποιος θα πληρώσει 500 δολάρια για να ζεσταίνει ένα χοτ ντογκ;» ρωτούσαν.
Οι πωλήσεις ήταν ελάχιστες. Ήταν τόσο μεγάλος και ακριβός ώστε είχε νόημα μόνο σε μέρη όπως οι κουζίνες ξενοδοχείων και τα βαγόνια- εστιατόρια των τρένων.
Πέρασαν πάνω από 20 χρόνια από εκείνον τον μακρινό πρόγονο όλων των συσκευών μικροκυμάτων μέχρι να εμφανιστεί η νέα γενιά που βρίσκουμε σήμερα στις κουζίνες παντού.
Διαβάστε επίσης:
