3 Μαΐου 1944
Σίδνεϋ, Αυστραλία
Ένας απ’ τους γείτονες του νεαρού ζευγαριού που έμενε στην περιοχή Γουέιβερλι του Σίδνεϋ χτύπησε την πόρτα τους, χωρίς να λάβει απάντηση.
Απορημένος κοίταξε απ’ το παράθυρο και είδε αίματα στο πάτωμα της τραπεζαρίας.
Μία καρέκλα είχε πέσει στο πάτωμα, το χαλί ήταν τσαλακωμένο και ένα γυναικείο παπούτσι ήταν πεσμένο δίπλα του.
Ο γείτονας ανησύχησε και κάλεσε την αστυνομία.
Μέσα βρήκαν τα πτώματα των δύο ενοίκων.
Ο άντρας ήταν 40 ετών, αξιωματικός στην αυστραλέζικη πολεμική αεροπορία.
Το όνομά του ήταν Μορίς Ρούμπεν Τζον Άντερσον.
Η γυναίκα του ήταν η Άλις Ισαμπέλα. Ήταν 36 χρόνων και νοικοκυρά.
Το πτώμα του κείτονταν πάνω από το δικό της. Δίπλα τους η καρέκλα ήταν αναποδογυρισμένη, ενώ μια λίμνη αίματος είχε συγκεντρωθεί από κάτω.
Μία μέρα νωρίτερα, ο Μορίς επέστρεψε στο σπίτι και πυροβόλησε τη γυναίκα του, που καθόταν σε μια καρέκλα στην τραπεζαρία.
Η Άλις σηκώθηκε και αιμόφυρτη, προσπάθησε να φύγει απ’ το δωμάτιο. Γραπώθηκε απ’ τον τοίχο, αφήνοντας το κόκκινο αποτύπωμά της.
Ο Μορίς όμως την πρόλαβε. Τη μετέφερε στην κρεβατοκάμαρα και την έβαλε να καθίσει στην καρέκλα.
Όταν πέθανε από αιμορραγία, το σώμα της έπεσε στο πάτωμα.
Τότε ο Μορίς έστρεψε το όπλο προς το μέρος του και πυροβόλησε.
Το άψυχο κορμί του έπεσε πάνω από το δικό της και έτσι τους απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός της αστυνομίας.
Στις αυστραλέζικες εφημερίδες έδωσαν τον τίτλο «Τραγωδία στο Γουέιβερλι», ενώ γείτονες και αστυνομικοί δήλωναν απορημένοι.
«Δεν υπήρχε κίνητρο», έγραψαν οι εφημερίδες και η υπόθεση έκλεισε.
Πέρασε περισσότερο από ένας αιώνας, μέχρι να ασχοληθεί κάποιος ξανά με την υπόθεση.
Κι αυτή τη φορά, η αιτία ήταν καλλιτεχνική.
Το 2005 ο Πίτερ Ντόιλ και ο Κάλεμπ Γουίλιαμς οργάνωσαν μία φωτογραφική έκθεση μόνο με εικόνες από τόπους εγκλημάτων στο Σίδνεϋ.
Το πρότζεκτ έγινε με τη χρηματοδότηση και την καθοδήγηση του «Historic Houses Trust of New South Wales», του αυστραλέζικου θεσμού που ασχολείται με τη διατήρηση και την αξιοποίηση ιστορικών μνημείων στη χώρα.
