Η γυναίκα ακινητοποιεί τον στρατιώτη πιάνοντας τον από τα μαλλιά και τοποθετεί το μακρύ μαχαίρι στο λαιμό του. Είναι η δασκάλα Νίβς Φερνάντεζ, η μοναδική γυναίκα – ηγέτης ανταρτών στις Φιλιππίνες.
Πρόκειται για μια στιγμή εκπαίδευσης. Αυτό που προσπαθεί να δείξει στον αμερικανό στρατιώτη, Άντριου Λουπίμπα είναι ο αθόρυβος τρόπος με τον οποίο σκοτώνει Ιάπωνες, κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής Κατοχής. Την εικόνα απαθανάτισε ο Στάνλει Τρούτμαν στο Leyte Island των Φιλιππίνων, το 1944.
Η Φερνάντεζ, μάθαινε στους στρατιώτες της πως να περικυκλώνουν τον εχθρό και να αντιστέκονται στις επιδρομές. Έτσι κατάφερε με τους 110 ντόπιους συμπατριώτες της να σκοτώσουν πάνω από 200 Ιάπωνες με τα μαχαίρια τους και μόνο. Οι αντίπαλοι προσέφεραν πάνω από 10 χιλιάδες πέσος για το κεφάλι της.
Οι Φιλιππινέζοι χρησιμοποιούσαν ως όπλο το «μπόλο». Ένα μακρύ μαχαίρι που ήταν χρήσιμο για την εκκαθάριση της βλάστησης και για γεωργικές εργασίες. Λόγω της διαθεσιμότητας του, μιας και κάθε σπίτι είχε τουλάχιστον από ένα, έγινε το βασικό τους όπλο.
Υπάρχει μια ιστορία για διάφορες φυλές των Φιλιππίνων, που αφορά στο τελετουργικό μετά τον αποκεφαλισμό των εχθρών τους. Ειδικά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, έστηναν ενέδρες στους Ιάπωνες στρατιώτες μέσα στα δάση. Τα κεφάλια που έφερναν πίσω στη φυλή τα χρησιμοποιούσαν σε τελετές και τα παλούκωναν.
Ο σιωπηλός θάνατος
Ο καθιερωμένος τρόπος που προτιμούσαν οι ντόπιοι για να σκοτώνουν τους Ιάπωνες ήταν αυτός της Φερνάντεζ. Η τεχνική ήταν συγκεκριμένη. Σκοπός ήταν να κοπεί με μια γρήγορη κίνηση η καρωτιδική αρτηρία. Ήταν στιγμιαία οδυνηρό, αλλά το θύμα έχανε άμεσα τις αισθήσεις του. Αυτό που έπρεπε να καταφέρουν ήταν η απότομη μαχαιριά, στο μαλακό σημείο κάτω από το λοβό του αυτιού. Μια ανοδική κίνηση με το μαχαίρι και όλα είχαν τελειώσει. Τις περισσότερες φορές, τα θύματα δεν προλάβαιναν να βγάλουν ούτε ψίθυρο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι Φιλιππινέζοι θρήνησαν και αυτοί χιλιάδες θύματα.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: 
