Πιο κεντρικό σημείο δεν μπορεί να υπάρξει στην Αθήνα. Φυσικά η ευρύτερη περιοχή σήμερα έχει αλλάξει αρκετά και το σημείο προστατεύεται από την αρχαιολογική υπηρεσία.
Έτσι σήμερα φανέλες, σώβρακα και κάλτσες δεν κρέμονται πλέον από τα μανταλάκια. Πολύ περισσότερο οι βελέντζες και τα βαριά υφαντά, που όπως βλέπουμε στην φωτογραφία, έχουν απλώσει οι ένοικοι πάνω στην πέτρινη περίφραξη.
Η περιοχή που περιγράφουμε είναι ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος όπου βρίσκεται ο ναός του Ολυμπίου Διός. Το σημείο πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωση εξακολουθούσε να είναι ερημικό και μάλιστα το 1838 καταγράφεται επίθεση τσακαλιών σε παρέα νεαρών κοντά στο ναό. Λίγους μήνες αργότερα υπήρξε αναφορά για το απειλητικό πέρασμα ενός λύκου.
Στα τέλη του 19ου αιώνα η περιοχή εξακολουθούσε να είναι αγροτική και τα ελάχιστα σπίτια είχαν αυλές και βοηθητικά κτίσματα για τα οικόσιτα και αποθήκες.
Γύρω από τον ναό υπήρχαν πολλά αλώνια και μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους στο χώρο λειτούργησε ασβεστοκάμινος όπου έκαναν ασβέστη τα πεσμένα μάρμαρα του ναού!
Μετά το 1880 η Αθήνα έκανε το μεγάλο πληθυσμιακό άλμα και ξεπέρασε το όριο των 100 χιλιάδων κατοίκων. Τα επόμενα σαράντα χρόνια θα έφτανε τις 300 χιλιάδες πληθυσμό και οι αυλές θα γίνονταν οικόπεδα έτοιμα για οικοδόμηση.
Οποιαδήποτε άλλη πληροφορία για την τεκμηρίωση της αρχικής φωτογραφίας είναι ευπρόσδεκτη.
