Η ισραηλινή εφημερίδα Arutz Sheva δημοσίευσε ένα άρθρο καταπέλτη το οποίο αναφέρεται στις τουρκικές μεθοδεύσεις γύρω από το κυπριακό καθώς και στους εορτασμούς της κατοχικής ηγεσίας για τους βομβαρδισμούς του ’64.
Το άρθρο με τίτλο «Οι Τούρκοι γιορτάζουν τον βομβαρδισμό της Κύπρου με ναπάλμ το 1964» γίνονται αναφορές στα ιστορικά γεγονότα της ανεξαρτησίας του νησιού, των δικοινοτικών ταραχών καθώς και της εισβολής του ΄74, συμπεριλαμβάνονται σημαντικές μαρτυρίες της εποχής ενώ ασκείται έντονη κριτική στον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί.
Το άρθρο ξεκινάει με μία ανάλυση της τουρκικής επίθεσης στην Κύπρο, τονίζοντας ότι καλλιεργήθηκε η αποξένωση και τελικά ο διαχωρισμός μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ώστε να «δικαιολογηθούν» οι δικοινοτικές συγκρούσεις.
Στην ανάλυση αυτή δίνει ως παράδειγμα τις δηλώσεις του Τούρκου στρατηγού Sabri Yirmibesoglu, ο οποίος δήλωνε το 2010 σε τηλεοπτικό σταθμό, πως προκειμένου να ενισχυθεί η πολιτική αντίσταση κατά των Ελλήνων στο νησί, η Τουρκία έκαψε ένα τζαμί κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων.
«Στις τουρκικές ειδικές επιχειρήσεις, υπάρχει ένας κανόνας: για να ενισχύσεις το αντιστασιακό φρόνημα του λαού κάνεις δολιοφθορές σε συμβολικούς στόχους δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για έργο του εχθρού».
Συνεχίζοντας το άρθρο αναφέρει πως ο θανατηφόρος βομβαρδισμός των Κοκκίνων πλέον γιορτάζεται από πολλούς Τουρκοκύπριους και Τούρκους ως «Ημέρα Αντίστασης» ενώ τα Κόκκινα που πλέον ονομάζουν «Erenkοye», είναι γνωστό ως «το χωριό των Αγίων του Ισλάμ».
Το 2014 ο δήμαρχος του Κάτω Πύργου, Κώστας Μιχαηλίδης, χαρακτήρισε τους εορτασμούς αυτούς ως ντροπή καθώς η μνήμη είναι ζωντανή το ίδιο και οι άνθρωποι που πολέμησαν ή βίωσαν τα τραγικά γεγονότα. «Ακόμα κι αν περάσουν 50 ή 150 χρόνια, τα αποτελέσματα των βομβαρδισμών τα βιώνει η κοινότητα της Τηλλυρίας στην καθημερινότητα της. Οι σταυροί στους τάφους των αμάχων είναι ακόμη όρθιοι».
Ο συγγραφέας του άρθρου σημειώνει πως στο «τουρκικό αφήγημα, δεν αμφισβητείται το λαθρεμπόριο όπλων και μαχητών στην Κύπρο το 1964. Ωστόσο, οι Τούρκοι θεωρούν ότι δεν ήταν πράξεις παράνομες ή εγκληματικές εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά πράξεις «ηρωισμού».
Κατά τη διάρκεια των εορτασμών ο «δήμαρχος» Γιαλούσας, Μεχμέτ Καντί δήλωσε: «Σαν σήμερα, 53 χρόνια πριν, το 1964 οι κάτοικοι των χωριών, οι φοιτητές και οι ιεροί πολεμιστές μας, ενώθηκαν για να πολεμήσουν για τη χώρα τους και δεν επέτρεψαν στον εχθρό να εισέλθει», εννοώντας ως εχθρό την Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς και τους Ελληνοκύπριους ιθαγενείς, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία της περιοχής εκείνη την περίοδο.
Επιπλέον, ο Τούρκος Υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας, Σουνάτ Ατούν, αναφέρθηκε στην «Αντίσταση του Erenkoy (Κόκκινα)» και το ονόμασε μία πράξη ηρωισμού.
Το άρθρο συνεχίζει κάνοντας εκτενείς αναφορές στην τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974 και στις 14 Αυγούστου και σημειώνει τις συνέπειες της εισβολής: νεκροί, αγνοουμένοι, αιχμάλωτοι, πρόσφυγες και βιασθείσες γυναίκες.
Υπογραμμίζει πως η κυριότερη συνέπεια της τουρκικής εισβολής, ήταν και είναι η δημογραφική αλλοίωση του βόρειου τμήματος του νησιού τρομοκρατώντας τους περίπου 200.000 αυτόχθονες Έλληνες Κύπριους και τρέποντάς τους σε φυγή προς το νότιο τμήμα του νησιού ενώ τα σπίτια των προσφύγων δόθηκαν σε Τούρκους έποικους και Τουρκοκύπριους.
«Σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα, οι Τούρκοι στρατιώτες που σκότωσαν Ελληνοκύπριους, η δημογραφική αλλοίωση, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και ο αφανισμός της ελληνοχριαστιανικής ταυτότητας του νησιού, δεν αποτελούν εγκλήματα, αλλά νόμιμες πράξεις αφού η Κύπρος είναι τουρκικό νησί. Για αυτό και οι Τούρκοι θεωρούν πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, ακόμα και να γιορτάζουν τον βομβαρδισμό του ΄64. Εξάλλου κατά την Όργουελιακή ρητορική, η εισβολή κατά το τουρκικό αφήγημα, είναι ειρηνευτική επιχείρηση. Επιπλέον η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο ως ένα ελληνικό νησί ούτε καν σαν »έθνος»».
Συνεχίζοντας, αναφέρει πως στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας αναφέρεται ότι η Κύπρος αποτελεί «εθνική υπόθεση» της Τουρκίας ήδη από το 1571 από τότε που για πρώτη φορά εισέβαλαν στο νησί οι Οθωμανοί Τούρκοι. Ένας μουσουλμάνος δεν επιτρέπεται να εγκαταλείπει τη γη που έχει ήδη καταλάβει».
Στο σημείο αυτό, ο αρθρογράφος τονίζει πως η ιστοσελίδα δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερα λάθη, αφού έως το 1974 στο βόρειο τμήμα του νησιού ποτέ δεν υπερείχε η τουρκική κοινότητα. Στην Κύπρο πάντα πλειοψηφία αποτελούσαν οι χριστιανοί Ελληνοκύπριοι.
Το άρθρο καταλήγει πως «χωρίς καμία ευαισθησία για τα δεινά Ελληνοκυπρίων, πολλοί Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και ο ηγέτης τους Μουσταφά Ακιντζί, γιορτάζουν τον βομβαρδισμό του ΄64. Εντούτοις, ο ηγέτης μια κοινότητας που έχει ως πραγματικό στόχο μια ειρηνική επίλυση και τη συνύπαρξη στην Κύπρο, θα καταδίκαζε τη χρήση βομβών ναπάλμ εναντίον άοπλων αμάχων και την καταστροφή τμήματος του νησιού, και θα τιμούσε τα θύματα της ελληνοκυπριακής κοινότητας εξίσου. Δυστυχώς, οι πολεμικές γιορτές των Τουρκοκυπρίων έχουν απαξιωσεί όλες τις προηγούμενες δηλώσεις τους περί ειρηνικής επίλυσης της σύγκρουσης στο νησί και δικαιοσύνης για όλους τους κατοίκους της».
