To κείμενο έστειλε η αναγνώστριά μας Μαρία Ταξιαρχούλα Χατζηηλία
Ο Lyle γεννημένος το 1968 και ο Erik γεννημένος το 1970, είναι Αμερικανοί εγκληματίες που εκτίουν ισόβιες ποινές. Από νεαρή ηλικία διαφαινόταν πως τα αδέρφια είχαν πολύ στενή σχέση, σχεδόν μη φυσιολογική. Ο πατέρας τους José Menendez ήταν αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος που φαίνεται να τους πίεζε να ακολουθήσουν τα χνάρια του και περίμενε από αυτούς μόνο επιτυχίες.
Απατούσε τη μητέρα τους, Kitty, και ήταν ιδιαίτερα αυστηρός. Τα αγόρια είχαν διαγνωστεί με ψυχοπαθητικές τάσεις, εξαρτιόνταν το ένα από το άλλο και έκλεβαν συχνά από τους γονείς τους. Πέρασαν από μία επαναστατική φάση με αποτέλεσμα ο πατέρας τους να αλλάξει τη διαθήκη του, ώστε να τους αποτρέψει από το να κληρονομήσουν ένα μεγάλο κομμάτι της περιουσίας του.
Στις 20 Αυγούστου του 1989, περίπου 10 το βράδυ οι γονείς τους έβλεπαν τηλεόραση στον καναπέ όταν τα αδέρφια τότε 20 (Λάιλ) και 18 (Έρικ) τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ με καραμπίνα.
Ο πατέρας πυροβολήθηκε στο κεφάλι, ενώ η Kitty που ξύπνησε από το θόρυβο πυροβολήθηκε αρχικά στο πόδι μόλις σηκώθηκε από τον καναπέ. Καθώς έτρεχε προς το χολ γλίστρησε από το δικό της αίμα και έπεσε.
Τότε την πυροβόλησαν πολλές φορές στο χέρι, στο θώρακα αλλά και πρόσωπο το οποίο ήταν, κατά συνέπεια, μη αναγνωρίσιμο.
Στις 11.47 τα αδέρφια «επέστρεψαν» σπίτι και ο Λάιλ κάλεσε την άμεση δράση φωνάζοντας ότι κάποιος σκότωσε τους γονείς τους. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκαν στους αστυνομικούς πως είχαν πάει στον κινηματογράφο και έλειπαν όλο το απόγευμα. Η αστυνομία δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, παραβλέποντας αρκετές διαδικασίες με αποτέλεσμα να μην έχει απτά στοιχεία εναντίον των αδελφών για να κινηθεί άμεσα εναντίον τους. Άλλωστε το γεγονός ότι ο πατέρας είχε πυροβοληθεί συνολικά 5 φορές και η μητέρα 9 ακόμα και στην επιγονατίδα παρέπεμπε σε μαφιόζικο χτύπημα.
Μόλις μία εβδομάδα μετά τη δολοφονία των γονιών τους, τα αδέρφια ζούσαν πλουσιοπάροχα, ξοδεύοντας μέχρι και 700.000 δολάρια, αγοράζοντας Πόρσε και άλλα οχήματα, πανάκριβα ρολόγια και προσλαμβάνοντας ακόμα και καθηγητή τένις.
Όμως η περίοδος διακοπών τελείωσε άδοξα όταν ο Έρικ ομολόγησε στον ψυχολόγο του το έγκλημα και ο Λάιλ τον απείλησε πως αν μιλήσει θα ακολουθήσει την ίδια μοίρα που είχαν οι γονείς τους, με αποτέλεσμα ο ψυχολόγος να καταφύγει στην αστυνομία.
Μετά τη σύλληψή τους, ισχυρίστηκαν πως οι γονείς τους, τους κακοποιούσαν σεξουαλικά και συναισθηματικά επί σειρά ετών.
Και οι δύο είπαν πως ο Έρικ κάποια στιγμή ομολόγησε στον Λάιλ ότι ο πατέρας τους τον κακοποιούσε σεξουαλικά για χρόνια ξεκινώντας από την τρυφερή ηλικία των έξι και όταν αντέδρασαν τους απάντησε «είναι γιος μου και θα κάνω ό,τι θέλω με αυτόν» . Ο πατέρας παρουσιάστηκε ως μία τυραννική μορφή που βίαζε τα παιδιά του, ενώ η μητέρα ως σιωπηλή συνένοχος που ήξερε χωρίς να αντιδρά.
Κάποια συγγενικά πρόσωπα επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς περί κακοποίησης και βίας χωρίς όμως επίσημη τεκμηρίωση, ενώ η αδερφή του José διέψευσε τις μαρτυρίες τους.
Οι κατήγοροι, αντιθέτως, προσπαθούσαν να αποδείξουν πως τα αδέρφια διεκδικούσαν την περιουσία των γονιών τους που ανερχόταν στα 14 εκατομμύρια δολάρια. Τελικά, υποβλήθηκαν σε ξεχωριστές δίκες και το 1996 καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης αφού τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για φόνο πρώτου βαθμού.
Πλέον, η ζωή τους μέσα στην φυλακή είναι σχετικά δραστήρια, αν και βρίσκονται σε διαφορετικά ιδρύματα. Ο Λάιλ είναι παντρεμένος από το 2003 με τη δεύτερή του γυναίκα, τη Rebecca Sneed και είναι πρόεδρος
ενός προγράμματος υποστήριξης φυλακισμένων με ιστορικό κακοποίησης, ενώ ο Έρικ παντρεύτηκε την Tammi Saccoman το 1999 και περνά αρκετό χρόνο με φυλακισμένους στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους.
« Προσπαθούμε να βρούμε κάτι θετικό στις εμπειρίες που είχαμε» είπαν σε πρόσφατη συνέντευξή τους, ενώ όταν ρωτήθηκαν για το αν έχουν μετανιώσει για ό,τι έκαναν ο Έρικ είπε « Θα έδινα τη ζωή μου για να το αλλάξω. Μιλώ στην μητέρα μου. Εκείνη γνωρίζει την καρδιά μου. Ζητώ συγχώρεση.»
Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: [email protected] Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται. Η ΜτΧ δεν ευθύνεται για τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών
Διαβάστε επίσης:
