Το κρουαζιερόπλοιο «Jupiter» απέπλευσε το σούρουπο της 21ης Οκτωβρίου 1988 από το λιμάνι του Πειραιά και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μετά από μόλις 15 λεπτά θα ερχόταν η καταστροφή.
Τετρακόσιοι δεκαπέντε μαθητές μαζί με 60 συνοδούς από 30 βρετανικά σχολεία πραγματοποιούσαν εκπαιδευτική κρουαζιέρα στη Μεσόγειο.
Το «Jupiter» έπλεε μόλις ένα μίλι από την μπούκα του λιμανιού, όταν ξαφνικά εμβολίστηκε από το ιταλικό πλοίο μεταφοράς αυτοκινήτων «Adige» 5.500 τόνων.
Το κρουαζιερόπλοιο άρχισε να βυθίζεται…
Το νερό πλημμυρίζει το κατάστρωμα. Στο λιμάνι του Πειραιά επικράτησε πανικός.
Επιβάτες και πλήρωμα επιβιβάστηκαν αμέσως σε μικρότερα σκάφη τα οποία έσπευσαν στο σημείο για να τους σώσουν.
Μέσα σε 40 λεπτά το πλοίο είχε βυθιστεί.
Περίπου 25 παιδιά που είχαν ανέβει στα πάνω καταστρώματα, κατά τη βύθιση βρέθηκαν στην επιφάνεια της θάλασσας και περισυνελέγησαν αμέσως.
«Γλίστρησα στο νερό και κολύμπησα προς ένα μεγάλο σκάφος περίπου 50 μέτρα μακριά. Καθώς το πλοίο πήγε κάτω είδα ένα χέρι με ένα λευκό μαντήλι να κάνει πάνω – κάτω στο νερό. Έπρεπε να κολυμπήσω γρήγορα αλλιώς θα με έπαιρνε η δύνη του νερού προς τα κάτω. Το πλήρωμα του ρυμουλκού που ήταν κοντά μου φώναξε «κολύμπα πιο γρήγορα», περιέγραφε αργότερα μία από τους επιβάτες, η Σούζαν Γκόλντινγκ.
«Το νερό ήταν ζεστό … Γύρισα για να δω το πλοίο. Είχε έρθει σε κατακόρυφη θέση και βυθίστηκε σε λιγότερο από δύο λεπτά αφού είχα βουτήξει μέσα στη θάλασσα. Η δύνη της θάλασσας με τραβούσε προς τα κάτω. Πάλευα για να μείνω στην επιφάνεια. Εκεί κοντά ήταν μια ινδή κοπέλα που κουνούσε τα χέρια της και η οποία δεν ήξερε να κολυμπάει. Και τις δυο μας πήρε η θάλασσα προς τα κάτω … αρκετά βαθιά…προσπάθησα να τη βρω μέσα στη θάλασσα, αλλά δεν μπορούσα επειδή είχε πολλά λάδια το νερό», έλεγε ο Κάρολ Τζιλ.
Τέσσερα άτομα δεν τα κατάφεραν. Δύο από τους επιβάτες- ένας καθηγητής και μια μαθήτρια- και δύο μέλη του πληρώματος. Περισσότεροι από 60 άνθρωποι, εκ των οποίων 30 μαθητές, τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία.
Το σοκ που υπέστησαν ήταν μεγάλο. Αργότερα, όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους, τους ζητήθηκε να γράψουν την εμπειρία τους. Εκδόθηκαν σε βιβλίο με τίτλο «Jupiter’s Children». Πρόκειται για μια δραματική καταγραφή του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά αντιμετώπισαν την προοπτική να πνιγούν, να υποστούν ηλεκτροπληξία ή να τραυματιστούν θανάσιμα. Είναι επίσης μια μαρτυρία της γενναιότητας και του ενστίκτου για επιβίωση.
Μετά από αυτό το ναυάγιο ο κανονισμός προβλέπει πλέον ότι οι οδηγίες εγκατάλειψης του πλοίου προς τους επιβάτες ακούγονται πριν από τον απόπλου.
Πηγές: www.pireaspiraeus.com, www.independent.co.uk
