Τη δεκαετία του 1930 η γέννηση δίδυμων παιδιών ήταν σπάνιο φαινόμενο, ειδικά αν και τα δυο μωρά κατάφερναν να επιζήσουν. Έτσι όταν ήρθαν στον κόσμο πεντάδυμα κορίτσια, η κοινωνία του Οντάριο σάστισε. Ποτέ οι πολίτες δεν είχαν δει παρόμοια περίπτωση και ούτε είχαν φανταστεί ότι μπορεί να συμβεί.
Η Ανέτ, η Σεσίλ, η Υβόν, η Μαίρη, και η Εμίλ, Ντιόν γεννήθηκαν πρόωρα κατά δύο μήνες στις 28 Μαΐου 1934 από τον Δρ. Άλαν Ρόι Νταφόε.
Με τη βοήθεια των γυναικών του Καναδά, που ήταν σε θέση να δωρίσουν μητρικό γάλα και την εμπειρία, αλλά και των νοσοκόμων του καναδικού Ερυθρού Σταυρού, τα κορίτσια έγιναν η πρώτη καταγεγραμμένη γέννηση πεντάδυμων – που επιβίωσαν – στον κόσμο.
Καθώς μεγάλωναν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Οι πέντε μικρές αδερφές, προσέλκυσαν το έντονο ενδιαφέρον της καναδικής κυβέρνησης, από τον τέταρτο κιόλας μήνα της ζωής τους.
Τα χώρισαν από τους φυσικούς τους γονείς με την δικαιολογία ότι τα προστάτευαν από την εκμετάλλευση.
Παρά το γεγονός ότι ήταν υγιέστατες, τις έκλεισαν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο νοσοκομείο, που θύμιζε λούνα παρκ, το οποίο ήταν ανοιχτό για τους τουρίστες. Το μέρος ονομάστηκε «Quintland», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «η χώρα των πεντάδυμων». Τα κορίτσια αποτέλεσαν το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο για 9 ολόκληρα χρόνια!
Ήταν υπό την συνεχή επίβλεψη γιατρών και νοσοκόμων, όπου τις φρόντιζαν αλλά παράλληλα έλεγχαν τις φυσικές ομοιότητες και διαφορές που είχαν μεταξύ τους.
Η Σεσίλ, μια από τις αδερφές, κάποια χρόνια αργότερα εξομολογήθηκε πως πρώτα έμαθε τη λέξη «γιατρός» και ύστερα είπε «μαμά».
Τη δεκαετία ’34 – ’44, περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι επισκέφτηκαν την «Quintland». Οι επισκέψεις επιτρέπονταν τρεις φορές την ημέρα. Τα κορίτσια δεν τα άγγιζε ποτέ κανείς, ήταν πίσω από ένα μεγάλο γυάλινο τοίχο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, για να ευχαριστήσουν τον κόσμο, τα έντυναν με τα ίδια ρούχα και τα άφηναν να πουν απλά το όνομα τους, στους επισκέπτες.
Η ανάπτυξη και η επιβίωση τους είχε παγκόσμιο πια ενδιαφέρον. Οι εφημερίδες ενημέρωναν συνεχώς τον κόσμο για την πορεία της υγείας τους. Οι φωτογραφίες τους ήταν παντού.
Λέγεται ότι μέσα σε μια δεκαετία, τόσο η κυβέρνηση όσο και οι τοπικές επιχειρήσεις, επωφελήθηκαν κοντά στο μισό εκατομμύριο δολάρια από τα κορίτσια. Από αυτό το ποσό, ούτε ένα δολάριο δεν πήγε ποτέ σε εκείνα.
Ύστερα από δέκα χρόνια και πολλές δικαστικές διαμάχες, τα πεντάδυμα, επέστρεψαν στην οικογένεια τους.
Η επανένωση τον Νοέμβριο του 1943 δεν πήγε καλά
Καμία από τις αδερφές δεν κατάφερε να δεθεί με τους φυσικούς γονείς. Όταν έγιναν 18 χρονών, έκοψαν κάθε επαφή μαζί τους. Δεν είχαν φίλους και δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στη ζωή εκτός νοσοκομείου.
Αργότερα σε ένα βιβλίο, που μοιράστηκαν τα κοινά βιώματα τους, κατηγόρησαν ανοιχτά τους γονείς τους για λεκτική και σεξουαλική βία και άλλες μορφές κακοποίησης.
Η κυβέρνηση του Οντάριο ωστόσο, απολογήθηκε εκ των υστέρων για τη βίαιη απομάκρυνση από την οικογένεια τους.
Τον Μάρτιο του 1998, τις αποζημίωσε με 4 εκατομμύρια δολάρια για τα χρόνια που πέρασαν ως τουριστικό αξιοθέατο, πίσω από μια τζαμαρία σε ένα θεματικό πάρκο.
Η Εμίλ έγινε καλόγρια και πέθανε το 1954. Η Μαίρη πέθανε το 1970 από θρόμβωση και η Υβόν πέθανε το 2001. Τον Δεκέμβριο του 2014 μόνο δυο από τις πέντε αδερφές βρίσκονταν στη ζωή. Η Ανέτ και η Σεσίλ.
Οι αδερφές Ντιόν έζησαν μια τραγική ζωή. Καμία από τις πέντε δεν κατάφερε ποτέ να ανακάμψει και να ξεπεράσει το ψυχικό τραύμα που τους προκάλεσαν σε μια τόσο τρυφερή ηλικία. Ένας γυάλινος τοίχος τους στέρησε τη φυσιολογική ζωή, ενώ παράλληλα άνθρωποι έβγαλαν εκατομμύρια από πέντε μικρά παιδιά, καταστρέφοντας τις ζωές τους.
Παρακολουθήστε το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Million Dollar Babies», με πραγματικές εικόνες των κοριτσιών από την καθημερινότητα τους, μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Ένα αληθινό – τραγικό παραμύθι.
Με πληροφορίες από New York Times
