«Δεν ήξερα τι είναι το τσουνάμι, αλλά όταν βλέπεις την κόρη σου τόσο τρομαγμένη, σκέφτεσαι ότι μόνο κάτι σοβαρό μπορεί να συμβαίνει»
Πένι Σμιθ
Αυτή η δήλωση ανήκει στη μητέρα της δεκάχρονης Τίλι Σμίθ, η οποία με την επιμονή και τις βασικές γνώσεις του σχολείου, έσωσε τουλάχιστον 100 ανθρώπους από το καταστροφικό τσουνάμι του 2004 στο Πουκέτ, όπου έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 200 χιλιάδες.
Λίγα χρόνια πριν από την τραγωδία, ένας πεπειραμένος Ταϊλανδός μετεωρολόγος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας ότι το μεγάλο τουριστικό συγκρότημα που χτιζόταν στο Πουκέτ θα βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο αν γινόταν τσουνάμι. Πρότεινε να εγκατασταθούν σειρήνες και συναγερμοί σε όλα τα ξενοδοχεία και πρότεινε οι νέες εγκαταστάσεις να ανεγερθούν μακριά από παραλίες. Λόγω της αναστάτωσης που προκάλεσε, μετατέθηκε σε άλλο τμήμα, ενώ καμία από τις συστάσεις του δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψιν. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι και μόνο η αναφορά σε τσουνάμι έκανε σοβαρή ζημιά στον τουρισμό.
Η Τίλι Σμίθ δεν είχε παρόμοιους ενδοιασμούς την ώρα που βρισκόταν στην παραλία Μαϊκάχο του βόρειου Πουκέτ, στην Ταϊλάνδη εκείνο το πρωί. Τη στιγμή που οι ανιχνευτές σεισμικής δόνησης των μεγάλων κρατών δεν μπορούσαν να προειδοποιήσουν για το μεγάλο κακό που ερχόταν, η δεκάχρονη Τίλι παρατήρησε περίεργη συμπεριφορά των παλιρροϊκών κυμάτων.
Λίγους μήνες νωρίτερα, ο δάσκαλος της Γεωγραφίας είχε δείξει στα παιδιά βίντεο από το καταστροφικό τσουνάμι του 1980 και τους εξήγησε τι είχε συμβεί. Όπως αφηγήθηκε η μητέρα της: «Η Τίλι είπε ότι το είχε μελετήσει στο σχολείο. Μας μιλούσε για τεκτονικές πλάκες και υποθαλάσσιους σεισμούς. Όσο περνούσε η ώρα, γινόταν όλο και πιο υστερική. Στο τέλος, ούρλιαζε σε όλους μας να φύγουμε από την παραλία».
Στην περιοχή που επλήγη το 2004 είχε εμφανιστεί ξανά τσουνάμι κατά το παρελθόν. Το τσουνάμι που προκλήθηκε μετά την έκρηξη του Κρακατόα το 1883, στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 40 χιλιάδες ανθρώπους. Μετά τον σεισμό της Χιλής και το τσουνάμι του 1960 το οποίο προκάλεσε 6 χιλιάδες θανάτους, εγκαταστάθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό μια σειρά αισθητήρων.
Δεν έγινε όμως κάτι αντίστοιχο και στον Ινδικό Ωκεανό.
Η εγκατάσταση ενός ολοκληρωμένου συστήματος σε βαθιά νερά θα στοίχιζε 30 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το τσουνάμι του Δεκεμβρίου του 2004 προκάλεσε καταστροφές δισεκατομμυρίων και στοίχισε τη ζωή 200 χιλιάδων ανθρώπων. Ακόμη και βασικές γνώσεις όμως σχολικού επιπέδου θα έσωζαν πολλές ζωές που χάθηκαν…
