“Ζήτω ο Θεός, ζήτω ο Βασιλεύς, ζήτω το Σύνταγμα”. Με αυτό το σύνθημα δύο νεαροί υπολοχαγοί του Συντάγματος του Ιππικού των φεουδαρχών του πύργου της Βουρβόνης στη Νότια Γαλλία, εξεγέρθηκαν εναντίον του Βασιλιά της Νεάπολης το 1820, ζητώντας την παραχώρηση του Συντάγματος.
Ο Τζουζέππε Σιλβάτι και ο Μικέλε Μορέλλι ανήκαν στη μυστική επαναστατική οργάνωση των Καρμπονάρων της Ιταλίας.
Το πρωί της 2ας Ιουλίου του 1820 έφιπποι, ακολουθούμενοι από τις άνδρες τους και έχοντας τους μπροστά την τρίχρωμη σημαία των Καρμπονάρων – κόκκινη, μαύρη, σκούρα γαλάζια – έφτασαν στο Αβελλίνο.
Τα συνθήματα των επαναστατών γέμισαν με ελπίδα για ελευθερία, τον λαό, που ζητωκραύγαζε.
Δεν υπήρξε πιο αναίμακτη και ειρηνική επανάσταση. Μέσα σε 48 ώρες ο στρατηγός της μεραρχίας των Καρμπονάρων Γουλιέλμος Πέπε, βρέθηκε αρχηγός 12.000 ανθρώπων ανάμεσα στους οποίους ήταν και τρία συντάγματα πεζικού, χωρίς να υπολογίζονται οι μονάδες της πολιτοφυλακής των Καρμπονάρων που συνέρρεαν στο στρατόπεδό του, για να τεθούν υπό τις διαταγές του.
Φτάνοντας στον βασιλιά Φερδινάνδο Α’, του ζήτησαν την παραχώρηση του Συντάγματος. Εκείνος τρόμαξε και παραχώρησε στους επαναστάτες όλα όσα του ζήτησαν. Ήθελαν το Σύνταγμα και εκείνος τους υποσχέθηκε ότι μέσα σε 8 μέρες θα το έχουν.
Επέβαλαν το Ισπανικό Σύνταγμα του 1812, που πρόβλεπε την διαίρεσή σε επαρχίες που διοικούνται από ένα ανώτατο άρχοντα. Αυτό όμως απεδείχθη ότι ήταν δογματικό , πολύπλοκο και πρακτικά ανεφάρμοστο.
Γρήγορα προκάλεσε τις αντιδράσεις των Σικελών αυτονομιστών, οι οποίοι ζητούσαν την εφαρμογή του αγγλικού τύπου συντάγματος που τους είχε υποσχεθεί ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α΄.
Η αντίδραση αυτή οδήγησε σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Οι ναπολιτάνικες δυνάμεις στράφηκαν εναντίον των επαναστατών.
Η εμπλοκή των συμμάχων και η διάλυση της συνταγματικής κυβέρνησης
Ο βασιλιάς Φερδινάνδος στεκόταν ψυχρός παρατηρητής και περίμενε. Δεν είχε καμία αμφιβολία ότι η Αυστρία δεν θα τον εγκατέλειπε. Έτσι υποσχόταν ότι του ζητούσαν και ορκιζόταν σε ότι τους ζητήσουν να ορκισθεί.
Παράλληλο αλληλογραφούσε με τους συμμάχους μονάρχες, οι οποίοι του ζήτησαν να μεταβεί στην Λουμπλιάνα.
Ο Φερδινάνδος ζήτησε από το Κοινοβούλιο της νέας συνταγματικής κυβέρνησης την άδεια να πάει στη Λουμπλιάνα, αποφασισμένος να το διαλύσει με την βία, εάν του αρνούνταν.
Αλλά ύστερα από μερικές συζητήσεις η άδεια του δόθηκε.
Ο βασιλιάς έφυγε βιαστικά, αφήνοντας ως αντιβασιλέα τον γιο του Φραγκίσκο, δούκα της Καλαβρίας.
Φεύγοντας ο Φερδινάνδος διακήρυξε ότι πήγαινε να υπερασπισθεί το σύνταγμα μπροστά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Φτάνοντας στη Λουμπλιάνα τον περίμεναν ο Μέττερνιχ ως μέντοράς του, ο Τσάρος,ο αυτοκράτορας της Αυστρίας και ο βασιλιάς της Πρωσίας. Από εκεί ειδοποίησε τους υπουργούς, ότι οι σύμμαχοι ήταν αποφασισμένοι να καταργήσουν το Σύνταγμα και να επαναφέρουν το βασίλειο στην παλαιά τάξη πραγμάτων.
Την εκτέλεση της αποστολής αυτής ανέλαβαν 43.000 άνδρες υπό τον Αυστριακό στρατηγό Φρίμοντ. Διέσχισαν τον Πάδο και στο τέλος του Ιανουαρίου έφθασαν στα σύνορα του βασιλείου της Νεάπολης.
Η σύγκρουση με τα ναπολιτάνικα στρατεύματα έγινε στο Ριέττι στις 7 Μαρτίου του 1821 και συνεχίστηκε την επόμενη μέρα στο Αντροντόκο.
Οι δυνάμεις του στρατού του Πέπε διασκορπίστηκαν στα βουνά και ύστερα από 15 μέρες τα αυστριακά στρατεύματα κατάφεραν να μπουν στην Νεάπολη.
Το Κοινοβούλιο διαλύθηκε με την “βασιλεία” της συνταγματικής κυβέρνησης να λαμβάνει τέλος μετά από 174 μέρες εξουσίας.
Οι συλλήψεις και οι ποινές
Ο Φερδινάνδος επέστρεψε στο θρόνο του και οι “Καρμπονάροι” ζήτησαν καταφύγιο έξω απο το βασίλειο.
Ο Μορέλλι και ο Σιλβάτι, οι δύο υπολοχαγοί που πρωτοστάτησαν στην επανάσταση, προσπάθησαν να διαφύγουν αλλά κάποιοι καλοθελητές τους πρόδωσαν και συνελήφθησαν.
Παραπέμφθηκαν σε σκηνοθετημένη δίκη η οποία διήρκεσε τρεις μήνες. Οι κατηγορούμενοι ήταν 110 αλλά παρόντες ήταν μόνο οι 66.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1822 το δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο 30 από τους κατηγορούμενους και άλλους 13 σε φυλάκιση στο νησί Φαβινιάνα.
Ωστόσο η επέμβαση της δούκισσας της Σικελίας, μετέτρεψε τις θανατικές ποινές σε κάθειρξη.
Μόνο ο Μορέλλι και ο Σιλβάτι δεν κατάφεραν να γλιτώσουν την ζωή τους. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1822 , ξυπόλυτοι και ντυμένοι στα μαύρα σαν προδότες ανέβηκαν στο ικρίωμα στην πλατεία της αγοράς της Νεαπόλεως και εκτελέστηκαν με απαγχονισμό.
