Μια άγνωστη πτυχή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968 στο Μεξικό, που η συντηρητική κυβέρνηση του Γουστάβο Ντίας φρόντισε να μη διαρρεύσει στο ευρύ κοινό, ήταν η πολύνεκρη διαδήλωση του Τλατέλολκο.
Δέκα μέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία «Τρες Κουλτούρα» της συνοικίας Τλατέλολκο, πολυάριθμη συγκέντρωση του Εθνικού Συμβουλίου Απεργίας που είχε συγκροτηθεί από τους φοιτητές από το καλοκαίρι του 1968.
Σε συνέχεια των καλοκαιριών διαδηλώσεων του φοιτητικού κινήματος, η συγκέντρωση της 2ας Οκτωβρίου είχε τεράστια ανταπόκριση.
Δέκα χιλιάδες άτομα μαζεύτηκαν από νωρίς στην πλατεία με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και κατά της βίας του χουντικού καθεστώτος.
Εκτός από τους συγκεντρωμένους φοιτητές, στην πλατεία βρισκόντουσαν ξένοι ανταποκριτές και περαστικοί που σταμάτησαν για να ακούσουν τα αιτήματα των φοιτητών.
«Δεν θέλουμε Ολυμπιακούς αγώνες, θέλουμε επανάσταση», ήταν το σύνθημα που ακουγόταν, ζητώντας από την κυβέρνηση ριζικές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την αγορά εργασίας και άρση των στερήσεων που επέβαλε στον λαό.
Όπως ήταν φυσικό, η κυβέρνηση του Γουστάβο Ντίας δεν θα άφηνε την διαδήλωση να επισκιάσει την επικείμενη τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στρατός και αστυνομία ήταν επί ποδός περιμετρικά της πλατείας για να καταστείλουν την συγκέντρωση.
Δύο ελικόπτερα πετούσαν πάνω από το συγκεντρωμένο πλήθος και επιτηρούσαν την εξέλιξη της διαδήλωσης.
Τις απογευματινές ώρες φωτοβολίδες που προέρχονταν από τα διπλανά κτίρια και από αέρος άρχισαν να σκάνε ανάμεσα στους φοιτητές.
Η ρήψη των φωτοβολίδων ήταν το σύνθημα για να ξεκινήσουν οι προβοκάτορες που βρίσκονταν ανάμεσα στο πλήθος να επιτίθενται.
Οι προβοκάτορες φορούσαν ένα λευκό μαντήλι στο χέρι και αποτελούσαν το τάγμα Ολύμπικο.
Οι διαδηλωτές άρχισαν να πανικοβάλλονται και τότε ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί ενάντια στους άοπλους φοιτητές.
Ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος, ενώ μερικοί τους φώναζαν να σταματήσουν καθώς δεν πίστευαν ότι τα πυρά ήταν αληθινά.
Ωστόσο, οι πυροβολισμοί προς το μέρος των διαδηλωτών δεν σταμάτησαν και αυτό που ακολούθησε ήταν ένα μακειλειό.
Τριακόσιοι φοιτητές σφαγιάστηκαν από την αστυνομία εκείνη την ημέρα και 1.200 τραυματίστηκαν.
Οι περισσότεροι τραυματίες έφεραν πισώπλατα τραύματα, καθώς πυροβολούνταν στην προσπάθεια τους να διαφύγουν.
Ο στρατός συνέλαβε περισσότερους από 1.000 φοιτητές και τους παρέταξε γυμνούς με τα χέρια ψηλά στην πλατεία.
Οι οικογένειες των θυμάτων δεν βρήκαν ποτέ τα πτώματα τους, καθώς ο στρατός τα εξαφάνισε .
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες τα πτώματα μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα, στη συνέχεια τα παρέλαβαν στρατιωτικά φορτηγά και μετά χάθηκε κάθε ίχνος.
Το επόμενο πρωί οι στρατιώτες είχαν καθαρίσει τα αίματα από την πλατεία και είχαν καταστρέψει τα φιλμ από τις κάμερες των φωτορεπόρτερ.
Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι ο αριθμός των νεκρών στο Τλατέλολκο ήταν είκοσι φοιτητές και ένας στρατιώτης.
Ο κυβέρνηση του Γουστάβο Ντίας δεν ήθελε η «σφαγή του Τλατέλολκο» όπως έγινε γνωστό το αιματοκύλισμα, να αμαυρώσει τη δήθεν σύγχρονη εικόνα του Μεξικού.
Ο μεξικάνικος Τύπος ακολούθησε κοινή γραμμή με την κυβέρνηση, προφανώς με άσκηση βίας και απέκρυψε την πραγματική διάσταση των γεγονότων.
Στις 12 Οκτωβρίου οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν με μια φαντασμαγορική τελετή έναρξης και στα επίσημα ο Γουστάβο Ντιας χειροκροτούσε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
