ΠΗΓΗ: «Συναρπαστικές ιστορίες, που δεν ειπώθηκαν ποτέ» Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος
Το πλήθος ζητωκραύγαζε με ενθουσιασμό, καθώς οι αθλήτριες πέρναγαν την τελευταία στροφή στον αγώνα δρόμου των 800 μέτρων στους Ολυμπιακούς του 1928. Ήταν η πρώτη φορά που είχαν επιτρέψει σε γυναίκες να τρέξουν σε τόσο μεγάλη απόσταση και η κούρσα ήταν συναρπαστική.
Στις τελευταίες στιγμές η Γερμανίδα Λίνα Ράτκε πετάχτηκε μπροστά και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο κάνοντας και νέο παγκόσμιο ρεκόρ που άντεξε πάνω από μία δεκαετία.
Μετά τον αγώνα, κάμποσες γυναίκες έπεσαν στο έδαφος εξαντλημένες και μερικές χρειάστηκαν βοήθεια.
Τέτοια πράγματα ήταν συνηθισμένα και στους άνδρες αθλητές.
Αλλά οι επικριτές πιάστηκαν από αυτό και το θεώρησαν απόδειξη ότι οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να μετέχουν σε αγώνες δρόμου.
Η Daily Μail του Λονδίνου ανέφερε τα λόγια ενός γιατρού που είπε ότι τέτοια «αθλήματα αντοχής» μπορεί να κάνουν τις γυναίκες «να γεράσουν πολύ γρήγορα».
«Οι γυναίκες δεν έχουν από την φύση τους την κατασκευή για να αντέξουν την καταπόνηση που μπορούν οι άντρες», είπε με ύφος ειδικού ένας γιατρός στην εφημερίδα.
Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ζήτησε την κατάργηση όλων των γυναικείων αθλημάτων από τους Ολυμπιακούς και την επιστροφή στο έθιμο των αρχαίων Ελλήνων που επέτρεπαν να αγωνίζονται μόνο άνδρες.
Αυτά ακούγονται ανοησίες στα σύγχρονα αυτιά μας, αλλά οι συνέπειες ήταν δυστυχώς πολύ σοβαρές.
Απαγορεύτηκε η συμμετοχή των γυναικών σε Ολυμπιακούς αγώνες δρόμου μεγαλύτερους από 200 μέτρα – μια απαγορεύση που κράτησε 32 χρόνια. Έπρεπε να έρθει το 1960 για να μπορέσουν οι γυναίκες να αγωνιστούν πάλι σε μεγαλύτερους αγώνες δρόμου.
Διαβάστε επίσης: 
