Γιώργος Κούδας και για τους φίλους από τα βόρεια, «Μεγαλέξανδρος» του ποδοσφαίρου .
Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1946 στον Άγιο Παύλο Θεσσαλονίκης.
Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά χάρη στο ταλέντο του, από τα 16 του ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία στα γήπεδα.
Ούτε οι αντιρρήσεις του πατέρα του δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν.
Πάντα θυμάται την αντίδραση του όταν του ανακοίνωσε ότι θα ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο επαγγελματικά: «Από το ποδόσφαιρο κανείς δεν είδε χαΐρι» του είπε. Σύντομα κατάλαβε ότι υπήρχαν και εξαιρέσεις.
«Σπάσε μια υπογραφούλα»
Όπως διηγείται ο ίδιος αναπολώντας το ξεκίνημα στα 12 του χρόνια:
«Κάποια μέρα, λοιπόν, στην πλατεία της Παλιάς Λαχαναγοράς με είδε ο κυρ Πρόδρομος, ένας Πόντιος που δεν ζει πια, και με πήγε στον ΠΑΟΚ, στο γήπεδο της Τούμπας που τότε θεμελιωνόταν.
Την πρώτη φορά ο Σέφσκι δεν με διάλεξε. Εγώ στενοχωρήθηκα. Ξέρετε, για να πας έπρεπε να πληρώσεις το εισιτήριο του λεωφορείου, περίπου 70 λεπτά…
Την άλλη μέρα ο κυρ Πρόδρομος με ξαναπήγε στην Τούμπα. Η προπόνηση γινόταν σ’ ένα χώρο δίπλα στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας.
Θυμάμαι ότι εκείνη την ημέρα φορούσα ένα παπούτσι ελβιέλα αρκετά μεγαλύτερο από το νούμερό μου- είχα και μικρό πόδι!
Ο Σέφσκι με επέλεξε. Μετά την επιλογή μας έκανε δύο ομάδες και παίξαμε δίτερμα. Ύστερα ήρθε ο φωτογράφος, έστησε τον τρίποδα, έβγαλε φωτογραφία και ο συγχωρεμένος Βασίλης Σιδηρόπουλος που ήταν το κουμάντο στα γραφεία του ΠΑΟΚ, μου λέει:
«Σπάσε μια υπογραφούλα». Εγώ βάζω την υπογραφή και μου λέει «καπάντζα!», που σήμαινε παγίδα. Έτσι πιάστηκε ο Κούδας στη φάκα του ΠΑΟΚ», θα εξιστορήσει ο ίδιος και στα 12 θα γίνει μέλος της μεγάλης οικογένειας του ΠΑΟΚ…
Μέσα στο παιχνίδι ήταν ο κυρίαρχος. Ένας ηγέτης που καθοδηγούσε την ομάδα, μοίραζε τη μπάλα, έβαζε γκολ, δημιουργούσε ωραίες φάσεις. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ τον λάτρευαν σαν τοτέμ, οι φίλαθλοι των άλλων ομάδων τον θαύμαζαν και τον σέβονταν. Ήταν ένας καλός λόγος για να πάει κάποιος στο γήπεδο.
Άριστος σκόρερ και… μανιώδης καπνιστής!
Αγωνίστηκε σε 504 αγώνες πρωταθλήματος και σημείωσε 133 γκολ, ενώ στο κύπελλο σε 70 συμμετοχές σκόραρε 27 γκολ.
Συνολικά μαζί με τους ευρωπαϊκούς αγώνες και τους φιλικούς έχει αγωνιστεί 780 φορές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, σκοράροντας 220 τέρματα. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας την περίοδο 1975-76 και 2 κύπελλα Ελλάδας, το 1972 και 1974.
Ως αρχηγός της ομάδας, ευτύχησε ο ίδιος να σηκώσει πρώτος αυτά τα τρόπαια.
Δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό του για τη μανία του με το κάπνισμα.
Ο Κούδας βάζει φωτιά στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό! Μια μεταγραφή που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ
Τη σεζόν 1965-66 έπαιξε σε 29 αγώνες της Α Εθνικής, σκοράροντας 13 γκολ. Ένα απ΄αυτά ήταν και στο 3-2 του Δικεφάλου επί του Ολυμπιακού στο παιχνίδι της Τούμπας.
Το ποδόσφαιρο τότε δεν ήταν επαγγελματικό και οι παίκτες δεν είχαν συμβόλαια, αλλά δελτία τα οποία κρατούσαν οι ομάδες. Αν κάποιος ήθελε να φύγει, αυτό γινόταν μόνο με τη συγκατάθεση του σωματείου. Αν η ομάδα διαφωνούσε, ο παίκτης έμενε όλη του την ποδοσφαιρική ζωή στην ίδια ομάδα.
Στις 14 Ιουλίου του 1966, η είδηση έπεσε σαν βόμβα στην Θεσσαλονίκη, καθώς ο Κούδας μαζί με τον πατέρα του, βρέθηκαν στην Αθήνα, με τον νεαρό παίκτη αποφασισμένο να υπογράψει δελτίο στον Ολυμπιακό!
Τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια και ο Κούδας που «δεν παραχωρείται»
Η οικογένεια Κούδα ήταν φτωχή, ο νεαρός Γιώργος έπαιζε ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα εργαζόταν για να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να βοηθήσει, ανοίγοντας ένα ουζερί στον πατέρα του. Φάνηκε, όμως, ασυνεπής, τα γραμμάτια διαμαρτυρήθηκαν και ένα χρέος 150.000 δραχμών που δημιουργήθηκε σε βάρος του Γιώργου Κούδα, ήταν δυσβάσταχτο για τα δεδομένα της εποχής.
Ο Ολυμπιακός προσφέρθηκε να βοηθήσει κι έτσι ο Κούδας και ο πατέρας του, αποφάσισαν να φύγουν από τη Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ αναστατώνεται, με τη διοίκηση του Δικεφάλου να δηλώνει ότι: ο «Κούδας δεν παραχωρείται», ενώ μαζί με τον Ολυμπιακό ενεργοποιούνται κι οι άλλες ομάδες του κέντρου! Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, οι «ερυθρόλευκοι» υπόσχονται σπίτι στον Κούδα, δουλειά στον πατέρα του και προσφέρουν στον ΠΑΟΚ, 800.000 δραχμές συν τέσσερις παίκτες, ενώ Παναθηναϊκός κάνει ρελάνς, δίνοντας 1 εκατ. και τέσσερις ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής.
Ο ΠΑΟΚ αρνείται πεισματικά, την ώρα που ο νεαρός άσος υπογραμμίζει ότι δεν πρόκειται να πάει σε άλλη ομάδα πλην του Ολυμπιακού, ανυπομονώντας να γνωρίσει από κοντά τον θρυλικό Μάρτον Μπούκοβι, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από έξι ολόκληρα χρόνια.
«Εγώ μπορεί να πάω στη Γυάρο, ο Κούδας όμως δεν θα παίξει στον Ολυμπιακό»
Την 1η Αυγούστου, ημέρα που ολοκληρώνονται οι μεταγραφές, οι φίλοι του ΠΑΟΚ συγκεντρώνονται έξω από τα γραφεία για να αποτρέψουν ενδεχόμενη μεταγραφή, η οποία δεν πραγματοποιείται ποτέ. Ο Κούδας, όμως, προπονείται με τον Ολυμπιακό, παίζει σε φιλικούς αγώνες , αλλά με παρέμβαση του ΠΑΟΚ τιμωρείται με 15νθημερο αποκλεισμό.
Ο Ολυμπιακός πιέζει κι αυτός χωρίς αποτέλεσμα και ο Κούδας αντί να πάει στο Καραϊσκάκη, παρουσιάζεται για τη στρατιωτική του θητεία. Αποτέλεσμα; Θα μείνει εκτός γηπέδων για δυο χρόνια.
Στο μεταξύ έχει προκύψει η δικτατορία, με επικεφαλής του αθλητισμού τον διαβόητο Κ. Ασλανίδη.
Ο πανίσχυρος «Γενικός» προτείνει στον Γιώργο Παντελάκη να επιστρέψει ο Κούδας στον ΠΑΟΚ και μετά από δυο χρόνια να πάει στον Ολυμπιακό, αλλά ο αείμνηστος παράγοντας του Δικεφάλου αρνείται. Θρυλείται, μάλιστα, ότι είπε και το «εγώ μπορεί να πάω στη Γυάρο, ο Κούδας όμως δεν θα παίξει στον Ολυμπιακό«.
Διαβάστε επίσης στη «ΜτΧ»: Ένας οπαδός της Μπεσίκτας ερεύνησε την ιστορία της αγαπημένης του ομάδας και βρήκε την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ! Μια Πολίτικη ιστορία ποδοσφαίρου και η μεγάλη περιπέτεια των Ρωμιών του Πέρα…
Ο Ασλανίδης αλλάζει τακτική και προειδοποιεί τον Κούδα ότι αν δεν γυρίσει στον ΠΑΟΚ, δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μπάλα.
Δυο χρόνια μετά τη φυγή του από την Θεσσαλονίκη, ο Κούδας επιστρέφει στον ΠΑΟΚ και την πρώτη του προπόνηση παρακολουθούν 12.000 ΠΑΟΚτσήδες, που τον αποθεώνουν.
«Γύρισα γιατί το ήθελα και γιατί έπρεπε. Δεν ζητώ τίποτε«, είναι η δήλωσή του και ο Κούδας ξαναπαίζει μπάλα, γράφοντας μια μοναδική ιστορία με τον ΠΑΟΚ.
Τίτλοι,διεθνής καριέρα και πολλά γκολ
Στο διάστημα 1967-1982 ο Γιώργος Κούδας υπήρξε διεθνής 43 φορές με την Εθνική Ελλάδας, ενώ ήταν μέλος της ομάδας που συμμετείχε στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980 στην Ιταλία.
Τον Σεπτέμβριο του 1995 δόθηκε προς τιμήν του φιλικός αγώνας στο γήπεδο της Τούμπας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, στον οποίο αγωνιζόμενος στα πρώτα λεπτά του αγώνα έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα, σε ηλικία 49 ετών.
Όπως έλεγε ο ίδιος: «Η λέξη ΠΑΟΚ. Τα τέσσερα ιερά γράμματα είναι πάνω απ’ όλα. Όλα τα υπόλοιπα είναι από εκεί και κάτω. Το λέω, ξέρετε, με όλη τη συναίσθηση της ευθύνης, γιατί το έζησα αυτό»…
Πότε Βούδας…Πότε Κούδας
Ο Μανώλης Ρασούλης αποκάλυψε πως ο Κούδας τρόμαξε όταν άκουσε στο ραδιόφωνο για πρώτη φορά το τραγούδι.
«Έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο και… έπεσα επάνω στο «Κούδας» και λέω τι έχω κάνει;»
Όταν ρωτήθηκε ο μουσικοσυνθέτης για την έμπνευση του να «ταιριάξει» τον Βούδα με τον Κούδα ο ίδιος απάντησε:
«Η ουσία του βουδισμού είναι να παίρνεις τη ζωή σαν παιχνίδι.
Ο Βούδας από τη μια πλευρά το δίδασκε αυτό και ο Κούδας από την άλλη δίδασκε το ίδιο, αλλά στο ανθρώπινο επίπεδο: Πως το παιχνίδι είναι η ξανακατακτημένη παιδικότητα που ονομάζουμε «βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο!».
Γιατί ο Γιώργος ήταν «βραζιλιάνος» ποδοσφαιριστής, ήταν μάτζικ! Έτσι μου «έκατσε» πολύ στιχουργικά, το Βούδας – Κούδας. Και εγώ πλέον λέω «και Βούδας και Κούδας», δηλαδή έχουμε και το ανθρώπινο και το θεϊκό.
«Μακάρι να αντιλαμβανόμασταν τη ζωή μας σαν ένα παιχνίδι που έχει μαγεία, μας οδηγεί κάπου, στη γνώση, στην απελευθέρωση, στη λύτρωση. Να ζούμε όπως ο Κούδας έπαιζε μπάλα. Αέρινος, δυνατός, μάτζικ. Παιχνίδι με νόημα, ζωή με νόημα. Ελπίζω να βάλω κι εγώ –πολιτιστικά μιλώντας- γκολ στα δίχτυα της άγνοιας».
Παρακολουθείστε μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές του Γιώργου Κούδα από τα λίγα στιγμιότυπα που έχουν σωθεί
Πληροφορίες αντλήθηκαν από το αφιέρωμα του Δημόκριτου Παπαλεξόπουλου και από το εικονογραφημένο παραμύθι του δημοσιογράφου Τριαντάφυλλου Πετκανόπουλου «Το μικρό Παοκτσάκι και ο Μεγάλος ΠΑΟΚ»
